Antalya’da ‘doğum’ yolunda ölüm! ‘Bebeğe bile sevinemedim’
Gazipaşa’da 8 Ocak günü doğum için eşini hastaneye götüren ambulansın peşinden motosikletiyle giderken kazada hayatını yitiren Nusret Özdemir’in eşi Selma Özdemir, koronavirüs testi olumlu çıkınca 7 gün meskende karantinada kaldı. Karantina süreci daha sonrasında Gazipaşa’daki konutuna gelen Selma Özdemir, kaza anı ve daha sonrasında yaşadıklarını Demirören Haber Ajansı’na (DHA) anlattı
Geçen yıl evlendiklerini söyleyen Selma Özdemir, “3- 4 ay daha sonra gebe olduğumu öğrendik. İkimiz de fazlaca sevindik. Hamileliğimin son periyotlarında eşim de ben de hayli heyecanlıydık. ‘Bir an evvel bebeğimize kavuşsak’ diye hayal kuruyorduk. Her gün bebeğimizi konuşuyorduk. O sabah sancılarım başladı. Evdeydim, eşimi yanıma çağırdım. ‘Sancım var’ dedim. Eşim bir yakınını aradı, ulaşamadı. Ambulans çağırmak zorunda kaldık. Eşim ‘Ben de eşimin yanında gidebilir miyim’ diye sordu. Sıhhat takımı ‘Bizi takip et’ dedi. Hastaneye yanlışsız gidiyorduk. Kaza olunca ambulans durdu. Ambulanstakiler kazaya bakmak için indi. Ben birinci başta eşim olduğunu bilmiyordum. Sancılarım vardı, doğum başlamıştı. daha sonradan fark ettim eşim olduğunu. O esnada kriz geçirmişim ambulansta. Ambulanstan inmek istedim, indirmediler. Beni sakinleştirmek için ‘Eşin değil o’ dediler. ‘Seni hastaneye götürmemiz lazım’ dediler. ‘Eşin hastanede bekliyor’ dediler” diye konuştu.
‘BEBEĞE BİLE SEVİNEMEDİM’
Eşine bir şey olduğunu bildiğini aktaran Selma Özdemir, “Beni doğumhaneye çıkardılar. Eşim de acildeydi o sırada. Telefondan aradım. Tabiplere, ‘Bir gidip nazaranyim daha sonra gireyim doğuma’ dedim. ‘Gönderemeyiz seni bu türlü, çabucak doğuma alacağız’ dediler. Telefonda yakınlarım ‘Bir şeyi yok’ dedi. Hafta sonu diye eşimin Alanya’da tedavi görmesi gerektiğini söylemiş olduler. Alanya’ya gönderdiklerini duydum. Ben doğumdan çıktım, bebeğe bile sevinemedim. Daima eşimi soruyordum. ‘Ameliyatı düzgün geçti, 48 saat uyutulacak’ dediler. Biz hiç uyumuyorduk. Âlâ bir haber gelecek mi diye bekliyorduk. Uyanmadığını söylemiş olduler. ‘Bebekle sizi Alanya’ya götüreceğiz’ dediler. ‘Belki sizi görür görmez bir umut uyanır, hisseder’ denildi” dedi.
‘SENİ DUYAR, NE var ise İÇİNDE SÖYLE’
çabucak sonrasında Alanya’ya gittiklerini anlatan Özdemir, kelamlarını şu biçimde sürdürdü:
“Eşimin yanına ağır bakıma bebeğimizle birlikte girdik. daha sonra babasına bebeği dokundurdum. Bebeğimiz babasının yanında ağladı. Tahminen sesini duyar. Bir reaksiyon verir, uyanmadı. Bebeği çıkardılar ben yanında kaldım, epey konuştum, hayli şey söylemiş oldum. Tabipler ‘Seni duyar ne var ise ortasında söyle’ dediler. Konuştum, daha sonra çıktım yanından. Akşam tekrar girmek istedim lakin olmadı. O gece eşim vefat etmiş. O gece düşümde gördüm aslına bakarsanız. İçimde bir acı vardı lakin daima âlâ bir haber bekliyordum. ‘Biz gelince uyanır’ diyordum. Uyanmadı. Hayalimde yanıma gelip uzandı. Bana ‘Ben seni biliyorum. Çabucak kendini bırakırsın artık. Çok makus olursun lakin sakın o denli olma. Çocuğumuza güzel bakacaksın. Çocuğumuz sana emanet. Her vakit sizi görüyor olacağım’ dedi. Sabah oldu, kalkamadım, içimde bir acı vardı. Yanımda ablam vardı, ona haber gelmiş, bana aşikâr etmemeye çalıştı. Birinci başta söyleyemediler. ‘Ben biliyorum, bir şey saklamayın’ dedim.”
‘SEN niye KONUTUMUZA GİTMİYORSUN’
Eşine son vazifesini yaptıktan daha sonra hastanedeki bebeğinin yanına döndüğünü aktaran Selma Özdemir, “Hastaniçin çıkacağımız gün koronavirüs olduğumu öğrendim. Bebek için hastanede enfeksiyon riski olduğu için konuta çıktık. 7 gün karantinada kaldık. Karantina bitimiyle Gazipaşa’ya konutumuza döndük. Meskene gelmede kuvvetlik çekerim, diye düşünüyordum. Ailem, eşimin ailesi ‘Başka konut tutalım’ dediler. Konutuma gitmeyi epeyce istiyordum fakat nasıl girerim dedim. Sonuçta anılarımız var. Sonuçta bizim konutumuz. Eşimi bir daha düşümde gördüm o gece. Bana ‘Sen niye konutumuza gitmiyorsun? Benden korkuyor musun’ dedi. Ben de ‘Senden niye korkayım. İnsan sevdiği beşerden korkar mı?’ dedim. ‘bu biçimde konutumuza git. Sen esasen yanıma da gelmedin hiç’ dedi. ‘Karantinadaydım, gelemedim. Elim, kolum bağlı o yüzden gelemedim’ dedim. Bana ‘Evimize git gülüm. Çocuğumuzu konutumuza götür’ dedi. aslına bakarsanız son bir ay ‘Bebeğimiz olsa da konutumuza bir girsek’ diye hayalini kuruyorduk. Lakin yalnızca ikimiz girdik konutumuza. Doğumdan 14 gün daha sonra, evlilik yıl dönümümüz olan 22 Ocak’ta konutumuza döndük” diye konuştu.
‘KULAĞINA İSMİNİ BEN OKUYACAĞIM’ DİYORDU
Bebekleri için akıllarında birkaç isim olduğunu söyleyen Özdemir, şöyleki devam etti:
“Eşim daima ‘Asya’ diyordu. ‘Çocuğumuz doğduğunda kulağına ismini ben okuyacağım’ diyordu. Hatta hastanede ‘Nusret uyanacak, çocuğumuzun kulağına ismini o okuyacak’ dedim. Lakin olmadı, uyanamadı. Onun istediği üzere Asya koydum bebeğimizin ismini. Bugün ayaktaysam, yaşıyorsam çocuğum için yaşıyorum. Çok seviyorduk birbirimizi, yıllardır tanışıyorduk. ‘Dayanamam’ diyordum. Eşim markete gittiğinde bile bir an evvel konuta gelse diye bekliyordum, lakin olmadı. Artık yalnızca çocuğumuz için ayakta durmaya çalışıyorum” dedi.
‘BİRÇOK KİŞİ ISTIRAPLARINI PAYLAŞTI’
Selma Özdemir’in akrabası Hatice Ceylan, bu süreçte tanıdık, tanımadık biroldukça kişinin kederlerini kendileriyle paylaştığını belirterek, “Birfazlaca kişi Asya bebek için yardım yapmak istediklerini söylemiş oldu. Ben de Asya bebek için farklı 2 hesap açtırdım. Valilikten müsaade süreçleri tamamlanınca hesap numaralarını paylaşacağım. Hem Nusret, birebir vakitte Selma’nın ailesi lakin kendi kendilerine yetebiliyor” dedi.
Kaza günü ağabeyiyle bir arada farklı motosikletlerle ambulansın peşinden giden Yusuf Özdemir (21) ise, “O gün yengemin doğum sancısının başlamasıyla ambulans istedik. Ambulans yengem Selma’yı aldı. Ben de ağabeyim Nusret’le bir arada başka motosikletlerle ambulansı takip etmeye başladık. Hastane kavşağına geldiğimizde Alanya istikametine giden araba ağabeyimin kullandığı motosiklete çarptı. Çarpışmayla Nusret yaralandı. kararında kaybettik. Çok üzgünüm. Ailecek yengemin ve yeğenimin her vakit yanındayız” diye konuştu.
Gazipaşa’da 8 Ocak günü doğum için eşini hastaneye götüren ambulansın peşinden motosikletiyle giderken kazada hayatını yitiren Nusret Özdemir’in eşi Selma Özdemir, koronavirüs testi olumlu çıkınca 7 gün meskende karantinada kaldı. Karantina süreci daha sonrasında Gazipaşa’daki konutuna gelen Selma Özdemir, kaza anı ve daha sonrasında yaşadıklarını Demirören Haber Ajansı’na (DHA) anlattı
Geçen yıl evlendiklerini söyleyen Selma Özdemir, “3- 4 ay daha sonra gebe olduğumu öğrendik. İkimiz de fazlaca sevindik. Hamileliğimin son periyotlarında eşim de ben de hayli heyecanlıydık. ‘Bir an evvel bebeğimize kavuşsak’ diye hayal kuruyorduk. Her gün bebeğimizi konuşuyorduk. O sabah sancılarım başladı. Evdeydim, eşimi yanıma çağırdım. ‘Sancım var’ dedim. Eşim bir yakınını aradı, ulaşamadı. Ambulans çağırmak zorunda kaldık. Eşim ‘Ben de eşimin yanında gidebilir miyim’ diye sordu. Sıhhat takımı ‘Bizi takip et’ dedi. Hastaneye yanlışsız gidiyorduk. Kaza olunca ambulans durdu. Ambulanstakiler kazaya bakmak için indi. Ben birinci başta eşim olduğunu bilmiyordum. Sancılarım vardı, doğum başlamıştı. daha sonradan fark ettim eşim olduğunu. O esnada kriz geçirmişim ambulansta. Ambulanstan inmek istedim, indirmediler. Beni sakinleştirmek için ‘Eşin değil o’ dediler. ‘Seni hastaneye götürmemiz lazım’ dediler. ‘Eşin hastanede bekliyor’ dediler” diye konuştu.
‘BEBEĞE BİLE SEVİNEMEDİM’
Eşine bir şey olduğunu bildiğini aktaran Selma Özdemir, “Beni doğumhaneye çıkardılar. Eşim de acildeydi o sırada. Telefondan aradım. Tabiplere, ‘Bir gidip nazaranyim daha sonra gireyim doğuma’ dedim. ‘Gönderemeyiz seni bu türlü, çabucak doğuma alacağız’ dediler. Telefonda yakınlarım ‘Bir şeyi yok’ dedi. Hafta sonu diye eşimin Alanya’da tedavi görmesi gerektiğini söylemiş olduler. Alanya’ya gönderdiklerini duydum. Ben doğumdan çıktım, bebeğe bile sevinemedim. Daima eşimi soruyordum. ‘Ameliyatı düzgün geçti, 48 saat uyutulacak’ dediler. Biz hiç uyumuyorduk. Âlâ bir haber gelecek mi diye bekliyorduk. Uyanmadığını söylemiş olduler. ‘Bebekle sizi Alanya’ya götüreceğiz’ dediler. ‘Belki sizi görür görmez bir umut uyanır, hisseder’ denildi” dedi.
‘SENİ DUYAR, NE var ise İÇİNDE SÖYLE’
çabucak sonrasında Alanya’ya gittiklerini anlatan Özdemir, kelamlarını şu biçimde sürdürdü:
“Eşimin yanına ağır bakıma bebeğimizle birlikte girdik. daha sonra babasına bebeği dokundurdum. Bebeğimiz babasının yanında ağladı. Tahminen sesini duyar. Bir reaksiyon verir, uyanmadı. Bebeği çıkardılar ben yanında kaldım, epey konuştum, hayli şey söylemiş oldum. Tabipler ‘Seni duyar ne var ise ortasında söyle’ dediler. Konuştum, daha sonra çıktım yanından. Akşam tekrar girmek istedim lakin olmadı. O gece eşim vefat etmiş. O gece düşümde gördüm aslına bakarsanız. İçimde bir acı vardı lakin daima âlâ bir haber bekliyordum. ‘Biz gelince uyanır’ diyordum. Uyanmadı. Hayalimde yanıma gelip uzandı. Bana ‘Ben seni biliyorum. Çabucak kendini bırakırsın artık. Çok makus olursun lakin sakın o denli olma. Çocuğumuza güzel bakacaksın. Çocuğumuz sana emanet. Her vakit sizi görüyor olacağım’ dedi. Sabah oldu, kalkamadım, içimde bir acı vardı. Yanımda ablam vardı, ona haber gelmiş, bana aşikâr etmemeye çalıştı. Birinci başta söyleyemediler. ‘Ben biliyorum, bir şey saklamayın’ dedim.”
‘SEN niye KONUTUMUZA GİTMİYORSUN’
Eşine son vazifesini yaptıktan daha sonra hastanedeki bebeğinin yanına döndüğünü aktaran Selma Özdemir, “Hastaniçin çıkacağımız gün koronavirüs olduğumu öğrendim. Bebek için hastanede enfeksiyon riski olduğu için konuta çıktık. 7 gün karantinada kaldık. Karantina bitimiyle Gazipaşa’ya konutumuza döndük. Meskene gelmede kuvvetlik çekerim, diye düşünüyordum. Ailem, eşimin ailesi ‘Başka konut tutalım’ dediler. Konutuma gitmeyi epeyce istiyordum fakat nasıl girerim dedim. Sonuçta anılarımız var. Sonuçta bizim konutumuz. Eşimi bir daha düşümde gördüm o gece. Bana ‘Sen niye konutumuza gitmiyorsun? Benden korkuyor musun’ dedi. Ben de ‘Senden niye korkayım. İnsan sevdiği beşerden korkar mı?’ dedim. ‘bu biçimde konutumuza git. Sen esasen yanıma da gelmedin hiç’ dedi. ‘Karantinadaydım, gelemedim. Elim, kolum bağlı o yüzden gelemedim’ dedim. Bana ‘Evimize git gülüm. Çocuğumuzu konutumuza götür’ dedi. aslına bakarsanız son bir ay ‘Bebeğimiz olsa da konutumuza bir girsek’ diye hayalini kuruyorduk. Lakin yalnızca ikimiz girdik konutumuza. Doğumdan 14 gün daha sonra, evlilik yıl dönümümüz olan 22 Ocak’ta konutumuza döndük” diye konuştu.
‘KULAĞINA İSMİNİ BEN OKUYACAĞIM’ DİYORDU
Bebekleri için akıllarında birkaç isim olduğunu söyleyen Özdemir, şöyleki devam etti:
“Eşim daima ‘Asya’ diyordu. ‘Çocuğumuz doğduğunda kulağına ismini ben okuyacağım’ diyordu. Hatta hastanede ‘Nusret uyanacak, çocuğumuzun kulağına ismini o okuyacak’ dedim. Lakin olmadı, uyanamadı. Onun istediği üzere Asya koydum bebeğimizin ismini. Bugün ayaktaysam, yaşıyorsam çocuğum için yaşıyorum. Çok seviyorduk birbirimizi, yıllardır tanışıyorduk. ‘Dayanamam’ diyordum. Eşim markete gittiğinde bile bir an evvel konuta gelse diye bekliyordum, lakin olmadı. Artık yalnızca çocuğumuz için ayakta durmaya çalışıyorum” dedi.
‘BİRÇOK KİŞİ ISTIRAPLARINI PAYLAŞTI’
Selma Özdemir’in akrabası Hatice Ceylan, bu süreçte tanıdık, tanımadık biroldukça kişinin kederlerini kendileriyle paylaştığını belirterek, “Birfazlaca kişi Asya bebek için yardım yapmak istediklerini söylemiş oldu. Ben de Asya bebek için farklı 2 hesap açtırdım. Valilikten müsaade süreçleri tamamlanınca hesap numaralarını paylaşacağım. Hem Nusret, birebir vakitte Selma’nın ailesi lakin kendi kendilerine yetebiliyor” dedi.
Kaza günü ağabeyiyle bir arada farklı motosikletlerle ambulansın peşinden giden Yusuf Özdemir (21) ise, “O gün yengemin doğum sancısının başlamasıyla ambulans istedik. Ambulans yengem Selma’yı aldı. Ben de ağabeyim Nusret’le bir arada başka motosikletlerle ambulansı takip etmeye başladık. Hastane kavşağına geldiğimizde Alanya istikametine giden araba ağabeyimin kullandığı motosiklete çarptı. Çarpışmayla Nusret yaralandı. kararında kaybettik. Çok üzgünüm. Ailecek yengemin ve yeğenimin her vakit yanındayız” diye konuştu.