Bayan yoksulluğuyla gayret
Cinsiyet Eşitliği İzleme Derneği (CEİD), Avrupa Birliği İştirak Öncesi Mali Yardım Aracı (IPA) tarafınca desteklenen “Türkiye’de İştirakçi Demokrasinin Güçlendirilmesi: Cinsiyet Eşitliğinin İzlenmesi Projesi” kapsamında, “toplumsal cinsiyet eşitliğinin anaakımlaştırılması” için çalışmalarına devam ediyor. Bayanların her alanda erkekler karşısındaki dezavantajlı durumunun aşılması için cinsiyet eşitliği siyasetlerinin tüm kamu programlarının merkezine alınmasını savunan bu yaklaşım çerçevesinde CEİD, bir epeyce raporlama faaliyeti yürütüyor. 2017’den bu yana, alanında uzman akademisyenlerin yaptığı 16 tematik alan raporundan yola çıkılarak tamamlanan Türkiye’de Toplumsal Cinsiyet Eşitliği 2019-2020 İzleme Raporu’nu incelemek üzere paydaşları ve bayan uğraşındaki öteki sivil toplum örgütleriyle bir ortaya gelen CEİD, kelam konusu rapora tesiri çabucak hemen yansımasa da, pandemi kaidelerinde derinleşen yoksulluğa dikkat çekti.
“İstihdam” yoksulluğu
Projenin araştırmacı-larından Prof. Dr. Toksöz, bayan yoksulluğunun geldiği noktanın, inceledikleri her parametreye yansıdığını söyleyerek, bunun önlenmesi için yürütülen toplumsal hizmet faaliyetlerinin yetersiz olduğuna dikkat çekti. Toksöz, CEİD’in önümüzdeki devir çalışmaları için şu biçimde konuştu:
“Raporda Gösterge Uzman Kümesi olarak, sağlıktan eğitime, din hizmetlerine erişimden kent hakkına kadar bir epeyce başlığı değerlendirdik. Kamu kurumlarına yönelik bir epeyce bilgi eksiği olduğunu, bunlardan kimilerinin istenirse çabucak paylaşılabileceğini, kimilerininse birtakım hesaplamalara muhtaçlık duyduğunu tespit ettik. Bu raporda bayan yoksulluğuna ait datalar farklı başlıklarda ortaya çıktı. Bunlardan biri istihdam üzerinden okunan yoksulluk. Bir oburu ise hane ortasındaki gelir eşitsizliği üzere durumlar. İstihdam üzerinden yoksulluk, hanımın istihdamın haricinde kalmasıyla, bilhassa emeklilik hakkından da mahrum olarak, erkeğe bağımlı hale gelmesiyle oluşuyor. Datalar gösteriyor ki, bayanların ortalama ömür mühleti erkeklerden uzun; bu durumda erkek kayıt dışı istihdamdaysa bayan için emeklilik geliri hiç kelam konusu olmazken, erkeğin sıklıkla minimum fiyatla çalıştığı tablodaysa fazlaca düşük bir emeklilik gelirinden kelam edebiliyoruz. Bayan bu biçimdece ya çocuklarına bağımlı ya da tümden muhtaç duruma düşüyor. Önümüzdeki devir 5 raporda yer alan ve tekliflerle çoğaltılan göstergeler içinde seçim yaparak yoksulluk başlığını değerlendirmeye devam edeceğiz. Mülteci bayanlar, adalete erişim, bilim ve mühendislik alanlarındaki eşitsizlik üzere hususların yanı sıra değeri artan bir toplumsal olgu olarak belirlediğimiz ‘yaşlı bayanlarda toplumsal cinsiyet eşitsizliğine’ ait bir raporun hazırlığındayız.”
Herkese birebir reçete yazılıyor
Raporun araştırmacılardan Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi İktisat Kısmı öğretim üyesi Doç. Dr. Emel Memiş de “Pandemiyle bir arada toplumsal hizmet alanının yükü arttı. Bunlardan faydalananlar da, uzmanlar da yükle bayan. Bunlar pandeminin daha epey görünmeyen yüzleri oldu. Pandeminin getirdiği iş kayıpları fakirleşme riskini besleyen en kıymetli etken. Bunu fakirleşme oranlarında çabucak hemen görmüyoruz fakat bizim raporda da referans verdiğimiz araştırmalar gösteriyor ki; fakir olarak kayıtlara geçmeyen hanelerde bile, hane içi eşitsizlikler sebebiyle yoksulluktan bayanlar etkileniyor.
Fakir diye nitelendirilen aileler için özel gereksinime göre esnek programlar yapılmalı. Bilhassa engelli bakımı yapan haneler var ki buradaki muhtaçlık, istihdamın sağlanmasıyla dahi çözülmüyor. Herkese birebir reçete yazılmaya çalışılıyor. Bayan yoksulluğunun eşitlik ve adalet kavramlarıyla önlenmesiyle, çocuk yoksulluğu da önlenir. Bu noktada hanenin bulunduğu coğrafyanın da özelliklere göz önünde bulundurulmalı ve merkezi idare, mahallî yönetim aracılığıyla muhtaçlığı tespit etmeli. Toplumsal yardımlar ‘aile merkezli’ yapıldığında, her kümesi açıkça belirtmezseniz, ailesinden dışlanan dezavantajlı kümeler anında açıkta kalıyor. Bu bahiste da muhtarlardan Bakanlık yönetimine bir çalışma yapılması lazım lakin bunun için doğal evvel siyasi iradenin bunu sorun olarak görmesi gerekir” dedi.
“Şiddet olarak tanımlansın”
2018’den bu yana, hükümetin resmi dokümanlarında, ulusal hareket planlarında ve uygulamaya yönelik çalışmalarında, “toplumsal cinsiyet eşitliği”nin temel bir norm olarak yer almadığı vurgulanan raporda, bu kavramın yerinin “ailenin korunması ve güçlendirilmesi”, “milli ve manevi değerlerin korunması” üzere normlarla gizlendiği belirtiliyor. Bayanların adalete eşit erişiminin sağlanamaması, çocuk yaşta, erken ve zorla evlendirmeler, bayan yoksulluğunun yaygın ve çözümsüz bırakılmasının da bir tıp şiddet olarak tanımlanması gerektiğine dikkat çekiliyor. Raporda “Kadınlara yönelik şiddetin yalnızca aile içi şiddete indirgenerek ele alınması çok sakıncalı sonuçlara niye olabilecek bir eksikliktir” deniliyor.
Cinsiyet Eşitliği İzleme Derneği (CEİD), Avrupa Birliği İştirak Öncesi Mali Yardım Aracı (IPA) tarafınca desteklenen “Türkiye’de İştirakçi Demokrasinin Güçlendirilmesi: Cinsiyet Eşitliğinin İzlenmesi Projesi” kapsamında, “toplumsal cinsiyet eşitliğinin anaakımlaştırılması” için çalışmalarına devam ediyor. Bayanların her alanda erkekler karşısındaki dezavantajlı durumunun aşılması için cinsiyet eşitliği siyasetlerinin tüm kamu programlarının merkezine alınmasını savunan bu yaklaşım çerçevesinde CEİD, bir epeyce raporlama faaliyeti yürütüyor. 2017’den bu yana, alanında uzman akademisyenlerin yaptığı 16 tematik alan raporundan yola çıkılarak tamamlanan Türkiye’de Toplumsal Cinsiyet Eşitliği 2019-2020 İzleme Raporu’nu incelemek üzere paydaşları ve bayan uğraşındaki öteki sivil toplum örgütleriyle bir ortaya gelen CEİD, kelam konusu rapora tesiri çabucak hemen yansımasa da, pandemi kaidelerinde derinleşen yoksulluğa dikkat çekti.
“İstihdam” yoksulluğu
Projenin araştırmacı-larından Prof. Dr. Toksöz, bayan yoksulluğunun geldiği noktanın, inceledikleri her parametreye yansıdığını söyleyerek, bunun önlenmesi için yürütülen toplumsal hizmet faaliyetlerinin yetersiz olduğuna dikkat çekti. Toksöz, CEİD’in önümüzdeki devir çalışmaları için şu biçimde konuştu:
“Raporda Gösterge Uzman Kümesi olarak, sağlıktan eğitime, din hizmetlerine erişimden kent hakkına kadar bir epeyce başlığı değerlendirdik. Kamu kurumlarına yönelik bir epeyce bilgi eksiği olduğunu, bunlardan kimilerinin istenirse çabucak paylaşılabileceğini, kimilerininse birtakım hesaplamalara muhtaçlık duyduğunu tespit ettik. Bu raporda bayan yoksulluğuna ait datalar farklı başlıklarda ortaya çıktı. Bunlardan biri istihdam üzerinden okunan yoksulluk. Bir oburu ise hane ortasındaki gelir eşitsizliği üzere durumlar. İstihdam üzerinden yoksulluk, hanımın istihdamın haricinde kalmasıyla, bilhassa emeklilik hakkından da mahrum olarak, erkeğe bağımlı hale gelmesiyle oluşuyor. Datalar gösteriyor ki, bayanların ortalama ömür mühleti erkeklerden uzun; bu durumda erkek kayıt dışı istihdamdaysa bayan için emeklilik geliri hiç kelam konusu olmazken, erkeğin sıklıkla minimum fiyatla çalıştığı tablodaysa fazlaca düşük bir emeklilik gelirinden kelam edebiliyoruz. Bayan bu biçimdece ya çocuklarına bağımlı ya da tümden muhtaç duruma düşüyor. Önümüzdeki devir 5 raporda yer alan ve tekliflerle çoğaltılan göstergeler içinde seçim yaparak yoksulluk başlığını değerlendirmeye devam edeceğiz. Mülteci bayanlar, adalete erişim, bilim ve mühendislik alanlarındaki eşitsizlik üzere hususların yanı sıra değeri artan bir toplumsal olgu olarak belirlediğimiz ‘yaşlı bayanlarda toplumsal cinsiyet eşitsizliğine’ ait bir raporun hazırlığındayız.”
Herkese birebir reçete yazılıyor
Raporun araştırmacılardan Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi İktisat Kısmı öğretim üyesi Doç. Dr. Emel Memiş de “Pandemiyle bir arada toplumsal hizmet alanının yükü arttı. Bunlardan faydalananlar da, uzmanlar da yükle bayan. Bunlar pandeminin daha epey görünmeyen yüzleri oldu. Pandeminin getirdiği iş kayıpları fakirleşme riskini besleyen en kıymetli etken. Bunu fakirleşme oranlarında çabucak hemen görmüyoruz fakat bizim raporda da referans verdiğimiz araştırmalar gösteriyor ki; fakir olarak kayıtlara geçmeyen hanelerde bile, hane içi eşitsizlikler sebebiyle yoksulluktan bayanlar etkileniyor.
Fakir diye nitelendirilen aileler için özel gereksinime göre esnek programlar yapılmalı. Bilhassa engelli bakımı yapan haneler var ki buradaki muhtaçlık, istihdamın sağlanmasıyla dahi çözülmüyor. Herkese birebir reçete yazılmaya çalışılıyor. Bayan yoksulluğunun eşitlik ve adalet kavramlarıyla önlenmesiyle, çocuk yoksulluğu da önlenir. Bu noktada hanenin bulunduğu coğrafyanın da özelliklere göz önünde bulundurulmalı ve merkezi idare, mahallî yönetim aracılığıyla muhtaçlığı tespit etmeli. Toplumsal yardımlar ‘aile merkezli’ yapıldığında, her kümesi açıkça belirtmezseniz, ailesinden dışlanan dezavantajlı kümeler anında açıkta kalıyor. Bu bahiste da muhtarlardan Bakanlık yönetimine bir çalışma yapılması lazım lakin bunun için doğal evvel siyasi iradenin bunu sorun olarak görmesi gerekir” dedi.
“Şiddet olarak tanımlansın”
2018’den bu yana, hükümetin resmi dokümanlarında, ulusal hareket planlarında ve uygulamaya yönelik çalışmalarında, “toplumsal cinsiyet eşitliği”nin temel bir norm olarak yer almadığı vurgulanan raporda, bu kavramın yerinin “ailenin korunması ve güçlendirilmesi”, “milli ve manevi değerlerin korunması” üzere normlarla gizlendiği belirtiliyor. Bayanların adalete eşit erişiminin sağlanamaması, çocuk yaşta, erken ve zorla evlendirmeler, bayan yoksulluğunun yaygın ve çözümsüz bırakılmasının da bir tıp şiddet olarak tanımlanması gerektiğine dikkat çekiliyor. Raporda “Kadınlara yönelik şiddetin yalnızca aile içi şiddete indirgenerek ele alınması çok sakıncalı sonuçlara niye olabilecek bir eksikliktir” deniliyor.