Covid-19 salgını sırasında çocuk ve ebeveynlerin uzaktan eğitim sürecinde yaşadıkları kuvvetlikler

KıtlamA

New member
Koronavirüs pandemisi global çapta olağan günlük aktiviteleri değerli ölçüde bozdu. Pandemi niçiniyle dışarı çıkamayan, toplumsal hayatları kısıtlanan çocuklar, bir yandan problemli internet kullanması ile karşı karşıya kalmışken, bir yanda da uzaktan eğitim süreci ile birlikte çocuklar derslerini de online- ekran karşısında almaya başlamışlardır. Çocuklar uzaktan eğitim sırasında, derse başlamada, ders sırasında yerinde oturmada zorlanmakta, derse karşı isteksiz olabilmekte, dikkatleri dağılmakta, derse iştirakleri daha düşük olmaktadır. Uzaktan eğitimin çocuk ebeveyn bağlantılarını olumsuz etkilediği belirtilmiştir. Çocuğun vaktinde derse başlamasını sağlamak, derse iştirakini sürdürebilmek, ödevlerini takip etmek, akademik becerilerdeki farklılıklar, ebeveynlerin çocukları daha yakın takibi, ikazın artması, denetim etme gayreti, meskende öğretmen rolünü üstlenmesi bu bağ problemlerini artırmış görünmektedir. Ek olarak, pandemi süreci ve ekran karşısında fazla vakit geçirmek, aile içi çatışmalarını, irtibat sorunlarını, problemli internet kullanmasını, davranım problemlerini, uyku ve yeme bozukluklarını bariz seviyede arttırmıştır. Bilhassa özel eğitim gereksinimi olan, gelişimsel sıkıntıları olan çocuklar, tüm bu süreçten daha olumsuz etkilenmektedir. Bu çocukların var olan ruhsal sıkıntıları alevlenmekte, yeni ek ruhsal meseleler yaşayabilmektedirler.

Uzaktan eğitimde yaşanan kuvvetlikleri için ebeveynlere teklifler;

Anne babalar uzaktan eğitim sırasında çocuğun dikkatinin daha kolay dağıldığını ve daha çabuk sıkıldığını bilmelidirler.

Çocuğun ferdi özelliklerine ve bu şiddetli şartları göz önüne alarak beklentilerini esnek tutmalıdırlar.

Öğretmenler ile iş birliği ve irtibatlarını artırılmalı, çocuğun dersi dinlemek için motivasyonunu artırıcı çocuğa mahsus usuller düşünmelidirler.

Onların derse başlanma, sürdürme, ödev konusunda sorumluluklarını yerine getirmek için alan bırakmakla birlikte, insiyatif çocuğa bırakıldığında, derse iştirak, sürdürme, odaklanma konusunda daha fazla sorun yaşadıklarından (uzaktan ve daha pasif oldukları bir eğitim modeli, dikkatleri daha kolay dağılıyor ve daha sıkıntı motive oluyorlar), ebeveynler çocuğun eğitiminin takipçisi olmalıdırlar. Dersin başlaması ve daha sonrasında ödev, hür vakitte neler yapılacağı planlanmalı, bu planlama kademesine çocuk etkin katılmalıdır.

Ebeveynler uzaktan eğitimde, çocuklarına nasıl takviye olacakları konusunda zorlanabilirler. Ulusal Eğitim Bakanlığı’nın, ebeveynlere yönelik çocuklarına uzaktan eğitim dayanağını nasıl sağlayacakları konusunda “aile eğitim programları” düzenlenmesinin yararı olacaktır.

Anne ve baba çocukları ile birlikte vakit geçirme konusunda bir arada program yapmalı, onların kendi başına vakit geçirebilecekleri faaliyetler konusunda yol gösterici ve model olmalıdırlar.