Gözleri kapanan cilt kanseri Salih’ten sevindirici haber
Yasemin- İdris İğneci çiftinin, 3 çocuğundan en küçüğü olan Salih’in 2 yaşındayken sol gözünün üzerinde kitle çıktı. Kitle ameliyatla alındı, lakin yüzünün farklı yerlerinde yeni kitleler çıktı. Cilt kanseri teşhisi konulan ve yüzünde derin yaralar oluşan Salih İğneci, 10 ameliyat geçirdi. Buna karşın sağ gözü yaralar niçiniyle kapandı. Sol gözünde ise görme bozukluğu başladı. Ankara Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Tıbbi Onkoloji Kısmı’nda tedavi olan Salih İğneci’ye 6 aylık kullanım için ilaç verildi. Maddi gücü yetersiz olan İdris İğneci, kutusu 2 bin 600 TL olan 12 kutu ilacı alabilmek için aşçılık mesleğini bırakarak, ailesiyle bir arada Aziziye ilçesine bağlı Aşağı Yenice köyüne yerleşti. Burada çobanlık yapmaya başlayan İğneci’ye oğulları Haktan (10) ve Fırat (13) yardım etti. Salih ise köydeki perdeleri kapalı tek göz odalı meskende karanlıkta yaşama tutunmaya çalıştı. Salih gün uzunluğu odasında açık olan televizyonu dinleyerek vakit geçirdi.
Güneşe alerjisi olduğu için dışarıya çıkamayan Salih’in karanlık odadaki hayat çabasını Demirören Haber Ajansı’nın, geçen yıl ‘Cilt kanseri 8 yaşındaki Salih, gün ışığına çıkamıyor’ başlığıyla kamuoyuna duyurmasının akabinde aileye Türkiye’den ve dünyanın çeşitli ülkelerinden yardım yağdı. Sıhhat Bakanlığı’nın da devreye girmesiyle Ankara’da tedavisine başlanan Salih’ten güzel haberler gelmeye başladı. Damar yoluyla 3 seans uygulanan ilaçla, Salih’in boynundaki yara kapandı. Sol gözündeki büyük yara küçülürken, güzelleşmeye başlayan yaraları ise kabuk tuttu. Her geçen gün düzgüne giden Salih İğneci’nin yaraları niçiniyle kapanan gözleri de ışığı algılamaya başladı. Aile köyden çıkarak kent merkezine taşındı. İdris İğneci bir otelde asıl mesleği olan aşçılık yapmaya başladı. Salih İğneci gittiği görme engelliler okulunda üçüncü sınıfa geçti. Artık o epeyce korktuğu ışığa bakabiliyor.
Yüzündeki ağrıların geçmesine epey sevindiğini söyleyen Salih İğneci, “Ankara’ya gidene kadar yüzümdeki yaralar bana büyük acı veriyordu. Orada ilaç verdiler ve yaralarım güzelleşmeye başladı. Artık ışığı fark edebiliyorum. Bir an evvel güzelleşmek istiyorum. Büyüdüğümde hafız olacağım. Sesim hoş, abim hafız olduğu için ben de onun üzere olmak istiyorum. Işın tedavisinden birkaç ay daha sonra ışığı fark etmeye başladım. Tedavimden daha sonra sızılarım dindi, ışığı daha fazlaca fark etmeye başladım. Evvelce dışarı çıkamıyordum, artık geceleri çıkabiliyorum. Gündüz güneş vurmadıktan daha sonra pencerenin önünde de durabiliyorum. Herkese fazlaca teşekküre derim” diye konuştu.
Anne Yasemin İğneci ise, “Salih, kendini epeyce toparladı. Yaraları daha fazlaca azaldı. Yardımseverlerden Allah razı olsun. Çocuğumun ilaç masrafını karşıladılar. Şu an çocuğum hala o ilaçları kullanıyor. Rabbime şükürler olsun. Şu anda gözleri ışığı fark ediyor. ömrü perdeleri kapalı karanlık bir odada yaşıyordu. Dışarıya hiç çıkamıyordu, güneş bakılırsamedi. Yüzündeki yaralar daha fazlaydı. Yaralarına daima pansuman yapıyordum. Artık acıları dindi, kaşıntıları kalmadı. Odanın ışıkları ve perdesi açık yerde durabiliyor. Artık güneş çocuğumu eskisi kadar etkilemiyor. Akşamları dışarıda çıkarıyorum” dedi
Yasemin- İdris İğneci çiftinin, 3 çocuğundan en küçüğü olan Salih’in 2 yaşındayken sol gözünün üzerinde kitle çıktı. Kitle ameliyatla alındı, lakin yüzünün farklı yerlerinde yeni kitleler çıktı. Cilt kanseri teşhisi konulan ve yüzünde derin yaralar oluşan Salih İğneci, 10 ameliyat geçirdi. Buna karşın sağ gözü yaralar niçiniyle kapandı. Sol gözünde ise görme bozukluğu başladı. Ankara Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Tıbbi Onkoloji Kısmı’nda tedavi olan Salih İğneci’ye 6 aylık kullanım için ilaç verildi. Maddi gücü yetersiz olan İdris İğneci, kutusu 2 bin 600 TL olan 12 kutu ilacı alabilmek için aşçılık mesleğini bırakarak, ailesiyle bir arada Aziziye ilçesine bağlı Aşağı Yenice köyüne yerleşti. Burada çobanlık yapmaya başlayan İğneci’ye oğulları Haktan (10) ve Fırat (13) yardım etti. Salih ise köydeki perdeleri kapalı tek göz odalı meskende karanlıkta yaşama tutunmaya çalıştı. Salih gün uzunluğu odasında açık olan televizyonu dinleyerek vakit geçirdi.
Güneşe alerjisi olduğu için dışarıya çıkamayan Salih’in karanlık odadaki hayat çabasını Demirören Haber Ajansı’nın, geçen yıl ‘Cilt kanseri 8 yaşındaki Salih, gün ışığına çıkamıyor’ başlığıyla kamuoyuna duyurmasının akabinde aileye Türkiye’den ve dünyanın çeşitli ülkelerinden yardım yağdı. Sıhhat Bakanlığı’nın da devreye girmesiyle Ankara’da tedavisine başlanan Salih’ten güzel haberler gelmeye başladı. Damar yoluyla 3 seans uygulanan ilaçla, Salih’in boynundaki yara kapandı. Sol gözündeki büyük yara küçülürken, güzelleşmeye başlayan yaraları ise kabuk tuttu. Her geçen gün düzgüne giden Salih İğneci’nin yaraları niçiniyle kapanan gözleri de ışığı algılamaya başladı. Aile köyden çıkarak kent merkezine taşındı. İdris İğneci bir otelde asıl mesleği olan aşçılık yapmaya başladı. Salih İğneci gittiği görme engelliler okulunda üçüncü sınıfa geçti. Artık o epeyce korktuğu ışığa bakabiliyor.
Yüzündeki ağrıların geçmesine epey sevindiğini söyleyen Salih İğneci, “Ankara’ya gidene kadar yüzümdeki yaralar bana büyük acı veriyordu. Orada ilaç verdiler ve yaralarım güzelleşmeye başladı. Artık ışığı fark edebiliyorum. Bir an evvel güzelleşmek istiyorum. Büyüdüğümde hafız olacağım. Sesim hoş, abim hafız olduğu için ben de onun üzere olmak istiyorum. Işın tedavisinden birkaç ay daha sonra ışığı fark etmeye başladım. Tedavimden daha sonra sızılarım dindi, ışığı daha fazlaca fark etmeye başladım. Evvelce dışarı çıkamıyordum, artık geceleri çıkabiliyorum. Gündüz güneş vurmadıktan daha sonra pencerenin önünde de durabiliyorum. Herkese fazlaca teşekküre derim” diye konuştu.
Anne Yasemin İğneci ise, “Salih, kendini epeyce toparladı. Yaraları daha fazlaca azaldı. Yardımseverlerden Allah razı olsun. Çocuğumun ilaç masrafını karşıladılar. Şu an çocuğum hala o ilaçları kullanıyor. Rabbime şükürler olsun. Şu anda gözleri ışığı fark ediyor. ömrü perdeleri kapalı karanlık bir odada yaşıyordu. Dışarıya hiç çıkamıyordu, güneş bakılırsamedi. Yüzündeki yaralar daha fazlaydı. Yaralarına daima pansuman yapıyordum. Artık acıları dindi, kaşıntıları kalmadı. Odanın ışıkları ve perdesi açık yerde durabiliyor. Artık güneş çocuğumu eskisi kadar etkilemiyor. Akşamları dışarıda çıkarıyorum” dedi