Kreşin çocuk için değeri
Çocuklar farklı gelişim devrinde farklı özellikler gösterirler. bir daha birebir yaş kümesinde ve emsal gelişim devrinde olan çocuklar da farklı özellikler gösterebilir. 3-6 yaş periyodu oyun periyotlarıdır. bu vakitte çocukların inatçılığı, tutturuculuğu azalmış olup, daha paylaşımcı, daha toplumsallaşmış özellik kazanmışlardır. Anne be babaya benzeme, âlâ berbat ayırımı yapma, onların pahalarını (doğruluk, ahlak, güzel olma, paylaşma) üzere bedellerini öğrenme kendi kimliğinin çekirdeklerini oluşturma vaktidir. Bu niçinle hem günlük hayatta anne babalarını taklit ederler tıpkı vakitte oynadıkları oyunda (evcilik, yarış, otomobil oyunları, küme oyunları, hayali oyunlar ile) kendi cinsel kimlik ve öteki kimlik özelliklerini şekillendirirler.
Gün uzunluğu yorulmadan oyun oynamak isterler. Oyunlarında arkadaş ararlar. Bu niçinle bu yaş kümesi çocukların yalnızca konutta ebeveynleri ile vakit geçirmesi uygun değildir. Bu yaş kümesi çocuklar, toplumsal etkileşim, oyun, kendi ufak tefek işlerini yaparak bir epeyce temel kavramı öğrenir, konuşma, toplumsal ve motor hünerlerini de geliştirirler. Anne baba ilgisinden arkadaş ilgisine geçerek, ileride kuracağı bağ biçimlerinin temellerini de bu vakitte atarlar.
Her çocuğun gelişimsel özellikleri farklı olacağından anne babalar kendi çocuklarının özelliklerine bakılırsa kreş ya da anaokulu seçmelidir. Bu okullarda çocuklarının lisan, toplumsal, motor marifetlerinin gelişimi kıymetlidir. Bu gelişmenin en kıymetli ayağı yaşıtları ile etkileşim içerisinde olması olduğundan, bilhassa toplumsal etkileşime, oyuna uygun vakit ayıran, bir daha çocuğun gelişimsel sorun yaşadığı alanlara odaklanarak onları destekleyen programlar oluşturan okullar tercih edilmelidir.
Anne babalar çocuklarını ne vakit kreşe başlatmalı
hemen çabucak lisan hünerleri gereğince gelişmemiş, tuvalet eğitimini tamamlamamış, inatçı, gereğince toplumsallaşmamış 1-3 yaş kümesi çocukların kreşe başlaması için uygun yaş değildir. Kreşe başlama da en kıymetli özellik çocuğun anne babadan ayrılabilmeyi becerdiği- buna katlanabildiği, toplumsallaşmaya başladığı, arkadaşları ile oyun oynamak istediği 3 yaş vakit içinderıdır. bir daha gelişimsel olarak çocuklar yaşıtlarını geriden takip etseler bile, kreş ortamının sunduğu, konuşma marifetini geliştirme, oyun oynama, kuralları öğrenme, toplumsallaşma, motor maharetleri geliştirme üzere niçinlerle bu çocuklarında kreşe başlatılması önerilir.
Kreşe ahenk süreci
Kreşe, anaokuluna başlama çocuklar ve aileleri için aslında hayatın yeni bir devrine atılan birinci adımdır. Meskenden tertipli yapılacak birinci ayrılıktır. Çocuk için anne baba kucağından, bildiği tanıdığı ortamdan tanımadığı bir ortam, yaşıt ve öğretmenlerinin ortasına iştiraktir. Hem ebeveynler birebir vakitte çocuklar için yeni bir şey olmakla birlikte, çocuğun gün uzunluğu oynayacağı dünyayı ve kendisini keşfedeceği, geliştireceği bir ortamdır. Anne babalar ve okul, çocuğun bu yeni ortama ahenk sürecini kolaylaştırmalıdır. Günlerce kreşe başlamayı gerilimli bir olay üzere anlatmamalıdırlar. Ebeveynler kreşle ilgili bilgi vermeli mümkünse çocuk kreşe başlamadan tanıtmalıdırlar. bir daha her gün kreşe gidilmesi gerektiğini açıklamalı, bunda gönülsüz olan çocuklar karşısında kararlı olunmalıdır.
Kreşe giden/ gitmeyen çocuklar içinde fark var mıdır?
Okul öncesi eğitim alan çocukların gelişim özellikleri, toplumsal maharetleri, daha sonraki akademik hayatına ahenk ve akademik marifetlerinin daha düzgün olduğu görülmüştür. Bilhassa konutta kalan çocukların bilgisayar, televizyon başında daha fazla vakit geçirdiği bu vakitte, kreşin ehemmiyeti ve çocuğun gelişmenine katkısının ehemmiyeti artmıştır.
Çocuğu kreş/okul fikrine nasıl hazırlamalı?
gelişmenini olağan olan çocukları okula başlatma travma yaratmaz. Bilhassa gelişimsel sorun yaşayan, ebeveynlerden ayrılmakta kuvvetlik çeken, özgüveni düşük çocuklar zorlanabilir. Bu çocuklar da uygun dayanak ve yönlendirme ile bu sorunun üstesinden gelir ve okula devam edebilirler. (yukarıda anlatıldı). Uygun yaklaşımlarla okula devam kuvvetliğü yaşayan, tasa ve kaygıları başlayan çocuklar daha profesyonel takviye almalıdırlar.
Kreşe ahenk göstermediğini fark edersek, ağlama, reaksiyon gösterme, birtakım fizikî ya da ruhsal belirtiler var ise, ebeveyn olarak bize düşen nedir, okul ne yapmalıdır?
Okula başlama devrinde kimi vakit ebeveynler farkında olmadan çocuklarından ayrılmak istemeyebilirler. bir daha epeyce dertli, gözetici, titiz, hayli uyaran, denetim eden ebeveynlerin çocukları daha korkulu olabilir. Bu çocuklar meskenden ya da ebeveynlerinden ayrılmak, okula gitmek istemeyebilirler. Bu durumda ebeveynler de vakit zaman çocuğu okula göndermezlerse sorun daha karmaşık ve inatçı bir hal alabilir. Anne babalarının hangi durumda kendilerini okula göndermediğini öğrenen çocuklar bu yolu, şiddetini artırarak kullanmak isterler. Bu durumda, ebeveynler okula gönderme konusunda kararlı olmalı çocuğu yavaş yavaş okula alıştırmaya uğraşmalıdırlar. Okul idaresi çocuğa ve aileye dayanak olmalı, çocuğun alışma periyodunda sabırlı olmalı, çocuğa has esnek bir tavır sergilemelidir. Sorun devam ettiğinde ve çocuğun telaşları fazla olduğunda çocuk psikiyatristi dayanağı almalıdırlar.
Çocuklar farklı gelişim devrinde farklı özellikler gösterirler. bir daha birebir yaş kümesinde ve emsal gelişim devrinde olan çocuklar da farklı özellikler gösterebilir. 3-6 yaş periyodu oyun periyotlarıdır. bu vakitte çocukların inatçılığı, tutturuculuğu azalmış olup, daha paylaşımcı, daha toplumsallaşmış özellik kazanmışlardır. Anne be babaya benzeme, âlâ berbat ayırımı yapma, onların pahalarını (doğruluk, ahlak, güzel olma, paylaşma) üzere bedellerini öğrenme kendi kimliğinin çekirdeklerini oluşturma vaktidir. Bu niçinle hem günlük hayatta anne babalarını taklit ederler tıpkı vakitte oynadıkları oyunda (evcilik, yarış, otomobil oyunları, küme oyunları, hayali oyunlar ile) kendi cinsel kimlik ve öteki kimlik özelliklerini şekillendirirler.
Gün uzunluğu yorulmadan oyun oynamak isterler. Oyunlarında arkadaş ararlar. Bu niçinle bu yaş kümesi çocukların yalnızca konutta ebeveynleri ile vakit geçirmesi uygun değildir. Bu yaş kümesi çocuklar, toplumsal etkileşim, oyun, kendi ufak tefek işlerini yaparak bir epeyce temel kavramı öğrenir, konuşma, toplumsal ve motor hünerlerini de geliştirirler. Anne baba ilgisinden arkadaş ilgisine geçerek, ileride kuracağı bağ biçimlerinin temellerini de bu vakitte atarlar.
Her çocuğun gelişimsel özellikleri farklı olacağından anne babalar kendi çocuklarının özelliklerine bakılırsa kreş ya da anaokulu seçmelidir. Bu okullarda çocuklarının lisan, toplumsal, motor marifetlerinin gelişimi kıymetlidir. Bu gelişmenin en kıymetli ayağı yaşıtları ile etkileşim içerisinde olması olduğundan, bilhassa toplumsal etkileşime, oyuna uygun vakit ayıran, bir daha çocuğun gelişimsel sorun yaşadığı alanlara odaklanarak onları destekleyen programlar oluşturan okullar tercih edilmelidir.
Anne babalar çocuklarını ne vakit kreşe başlatmalı
hemen çabucak lisan hünerleri gereğince gelişmemiş, tuvalet eğitimini tamamlamamış, inatçı, gereğince toplumsallaşmamış 1-3 yaş kümesi çocukların kreşe başlaması için uygun yaş değildir. Kreşe başlama da en kıymetli özellik çocuğun anne babadan ayrılabilmeyi becerdiği- buna katlanabildiği, toplumsallaşmaya başladığı, arkadaşları ile oyun oynamak istediği 3 yaş vakit içinderıdır. bir daha gelişimsel olarak çocuklar yaşıtlarını geriden takip etseler bile, kreş ortamının sunduğu, konuşma marifetini geliştirme, oyun oynama, kuralları öğrenme, toplumsallaşma, motor maharetleri geliştirme üzere niçinlerle bu çocuklarında kreşe başlatılması önerilir.
Kreşe ahenk süreci
Kreşe, anaokuluna başlama çocuklar ve aileleri için aslında hayatın yeni bir devrine atılan birinci adımdır. Meskenden tertipli yapılacak birinci ayrılıktır. Çocuk için anne baba kucağından, bildiği tanıdığı ortamdan tanımadığı bir ortam, yaşıt ve öğretmenlerinin ortasına iştiraktir. Hem ebeveynler birebir vakitte çocuklar için yeni bir şey olmakla birlikte, çocuğun gün uzunluğu oynayacağı dünyayı ve kendisini keşfedeceği, geliştireceği bir ortamdır. Anne babalar ve okul, çocuğun bu yeni ortama ahenk sürecini kolaylaştırmalıdır. Günlerce kreşe başlamayı gerilimli bir olay üzere anlatmamalıdırlar. Ebeveynler kreşle ilgili bilgi vermeli mümkünse çocuk kreşe başlamadan tanıtmalıdırlar. bir daha her gün kreşe gidilmesi gerektiğini açıklamalı, bunda gönülsüz olan çocuklar karşısında kararlı olunmalıdır.
Kreşe giden/ gitmeyen çocuklar içinde fark var mıdır?
Okul öncesi eğitim alan çocukların gelişim özellikleri, toplumsal maharetleri, daha sonraki akademik hayatına ahenk ve akademik marifetlerinin daha düzgün olduğu görülmüştür. Bilhassa konutta kalan çocukların bilgisayar, televizyon başında daha fazla vakit geçirdiği bu vakitte, kreşin ehemmiyeti ve çocuğun gelişmenine katkısının ehemmiyeti artmıştır.
Çocuğu kreş/okul fikrine nasıl hazırlamalı?
gelişmenini olağan olan çocukları okula başlatma travma yaratmaz. Bilhassa gelişimsel sorun yaşayan, ebeveynlerden ayrılmakta kuvvetlik çeken, özgüveni düşük çocuklar zorlanabilir. Bu çocuklar da uygun dayanak ve yönlendirme ile bu sorunun üstesinden gelir ve okula devam edebilirler. (yukarıda anlatıldı). Uygun yaklaşımlarla okula devam kuvvetliğü yaşayan, tasa ve kaygıları başlayan çocuklar daha profesyonel takviye almalıdırlar.
Kreşe ahenk göstermediğini fark edersek, ağlama, reaksiyon gösterme, birtakım fizikî ya da ruhsal belirtiler var ise, ebeveyn olarak bize düşen nedir, okul ne yapmalıdır?
Okula başlama devrinde kimi vakit ebeveynler farkında olmadan çocuklarından ayrılmak istemeyebilirler. bir daha epeyce dertli, gözetici, titiz, hayli uyaran, denetim eden ebeveynlerin çocukları daha korkulu olabilir. Bu çocuklar meskenden ya da ebeveynlerinden ayrılmak, okula gitmek istemeyebilirler. Bu durumda ebeveynler de vakit zaman çocuğu okula göndermezlerse sorun daha karmaşık ve inatçı bir hal alabilir. Anne babalarının hangi durumda kendilerini okula göndermediğini öğrenen çocuklar bu yolu, şiddetini artırarak kullanmak isterler. Bu durumda, ebeveynler okula gönderme konusunda kararlı olmalı çocuğu yavaş yavaş okula alıştırmaya uğraşmalıdırlar. Okul idaresi çocuğa ve aileye dayanak olmalı, çocuğun alışma periyodunda sabırlı olmalı, çocuğa has esnek bir tavır sergilemelidir. Sorun devam ettiğinde ve çocuğun telaşları fazla olduğunda çocuk psikiyatristi dayanağı almalıdırlar.