Melek İpek davasında gerekçeli karar: Legal müdafaadır
Döşemealtı ilçesinde, 7 Ocak’ta kendisine azap edip, mevtle tehdit ettiği savıyla 12 yıllık eşi Ramazan İpek’i av tüfeğiyle vurarak, öldüren 2 çocuk annesi Melek İpek, mahkemece tutuklandı. Antalya 3’üncü Ağır Ceza Mahkemesi’nde 26 Nisan’da görülen 3’üncü duruşmada, ‘ceza verilmesine yer olmadığı’na karar verilip tahliye edilen Melek İpek, 108 gün daha sonra özgürlüğüne kavuştu.
Antalya 3’üncü Ağır Ceza Mahkemesi, gerekçeli sonucunı hazırladı. 5237 sayılı Kanunun 27. unsurunun ikinci fıkrasında yer alan ‘Meşru savunmada sonun aşılması mazur görülebilecek bir heyecan, endişe yahut telaştan ileri gelmiş ise faile ceza verilmez’ kararı hatırlatılan gerekçeli kararda, “Bu durumda; kişinin maruz kaldığı hücum niçiniyle içerisine düştüğü kaygı, telaş ve şaşkınlık ötürüsıyla davranışlarını yönlendirme yeteneğinin ortadan kalkması kelam konusu olacağından, legal müdafaada sonun aşılmasından dolayı kusurlu sayılamayacağı kabul edilir. ötürüsıyla burada belirleyici olan, maruz kalınan taarruzun kişiyi içerisine düşürdüğü ruhsal durumdur” denildi.
‘HUKUK SİSTEMİNİ BİRİNCİ İHLAL EDEN SALDIRGANIN KENDİSİ’
Sonun aşılması konusunda failin o anda içerisinde bulunduğu ruh halinin adil bir usulde göz önünde bulundurmak gerektiği belirtilen kararda, “Yani failin niyeti, fiilin icra üslubuna ve ruh haline nazaran önemli bir taarruzun defedilmesinden fazla, kin hissini tatmine yönelik ise yasal müdafaanın sonlarını aşma değil, lakin haksız tahrik kelam konusu olabilecektir. Legal müdafaada bulunan kişinin aksiyonu, saldırgan açısından haksız tahrik olarak bedellendirilemez. Çünkü hukuk tertibini birinci ihlal eden saldırganın kendisidir” tabirleri yer aldı.
‘SANIĞIN BEYANLARI BİRBİRİYLE UYUMLU’
Direkt görgü şahidi bulunmayan olayda sanığın olayın daha sonrasındasında alınan beyanları ile ilerleyen evrede alınan beyanları ve bilhassa yargılama etabında alınmış beyan içeriklerinin temel olarak birbiriyle uyumlu olduğu belirtilen kararda, “ötürüsı ile tüm evrak kapsamındaki maddi kanıtlar karşısında savunmaya prestij edilmesi gerektiği anlaşılmaktadır” denildi.
‘yineINDAN KORKULAN BİR ATAK DA ŞİMDİ SONA ERMEMİŞTİR’
Legal müdafaadan kelam edebilmek için bir akının bulunması ve savunma ile atağın beraberinde, hemzaman olması gerektiği söz edilen kararda, şöyleki denildi:
“Saldırı başlamadan evvel müdafaaya geçmek nasıl legal sayılmazsa, öylece hücum bittikten daha sonra müdafaada bulunmak da legal olamaz. Fakat hücumun varlığı kaidesini geniş manada anlamak ve başlayacağı artık kesinlikle olan bir saldırıyı başlamış, keza bitmiş bulunmasına karşın yenidenından korkulan bir saldırıyı da çabucak hemen sona ermemiş saymak zaruridir. Lakin bir kimsenin olası hücuma karşı hazırlık yapması ve savunma araçlarını evvelde hazırlaması da legal müdafaa kabul edilmelidir. Kimi hallerde saldıran durumunda bulunan kişinin hareketi müphem (belirsiz) nitelikte olabilir. Fakat bu durumda bulunan kimsenin amacının hücum olduğuna inandıracak dış alametler var ise taarruz kaidesi gerçekleşmiş sayılabilir. Öte yandan, atağın varlığının kabulü için her vakit hala mevcut olması kural olmayıp, gerçekleşmesinin kesinlikle olması da kafidir. çabucak hemen başlamamış fakat başlaması kesinlikle olan ataklara karşı da savunma mümkündür. Bu niçinle taraflar içinde direkt doğruya bir boğuşma yahut karşılıklı çatışma durumunun gerçekleşmesini aramaya gerek yoktur. Burada taarruzun kesinlikle olduğunun en büyük ispatı ise maktulün servise çıktığı sırada sanığın ellerini çözerek kıyafetini giymesine imkan sağlaması yerine sanığı mevtle tehdit ederek çıplak ve elleri kelepçeli olarak bırakıp kelepçe anahtarını da cebinde götürmesidir. bu türlü davranan sanığın uyguladığı sistematik şiddetin yineının kesinlikle olduğu açıktır.”
‘ÖÇ ALMA KANAATİ İLE HAREKET ETMEDİ’
Sanığın öç alma ve bilhassa ‘Ne de olsa legal müdafaa halindeyim’ irade ve kanaati ile hareket etmediği kaydedilen gerekçeli kararda, şu tabirler yer aldı:
“Sanığın niyetinin, fiilin icra usulüne ve ruh haline göre önemli bir atağın defedilmesinden fazla sanığın uğradığı şiddetin oluşturduğu kin ve nefret hissini tatmine yönelik olarak kabul edilemez. Çünkü sanığın bu biçimde bir niyeti olsa bu niyetini tatmine yönelik uğradığı sistematik şiddetin daha sonrasındasında uğradığı haksızlık karşısında öfkeye kapılarak konutta birden çok tüfek ve bıçak bulunmakla ve bir daha sanığın da tüfek kullanmayı bildiği anlaşılmakla daha geceden maktulün bir nevi yorgun düşüp uyuması daha sonrasında bu niyetini uygulama imkanı vardır. Sanığın saldırıyı def etmeye yönelik tek atış yapıp maktulü etkisiz hale getirdikten daha sonra daha fazla atış imkanı var iken ‘Ne de olsa legal müdafaa halindeyim fırsat bu fırsat’ iradesi ile yerde yatmakta olan maktule karşı öfke ve gazap ile hareket ederek tüfek, fişek ve bıçak üzere kâfi aleti de olduğu biçimde ve 112 kayıtlarındaki hırıltı ve inleme seslerinden maktulün çabucak hemen ölmediğinin belirli olduğu ortamda mevt kararınu almaya yönelik riske girmeyip hareketine devam etme imkanı var iken devam etmeyip tek atışla aksiyonunu sonlandırmıştır. daha sonrasında en süratli biçimde 112 acil servis sınırını arayarak olayı ihbar etmesi, kelam konusu ihbar ile yardım talep etmesi hatta olayın gerçekleştiği meskenin takımlar tarafınca olmasına yönelik nazaranvlilere ısrarlı yer ve istikamet tanımında bulunması konuları daima bir arada değerlendirildiğinde, sanığın öç alma güdüsü ile hareket etmediği istikametinde tam bir kanaat edinilmiştir. bir daha sanığın maktule dış kapıdan girer girmez tereddütsüz ateş etme imkanı var iken bu biçimde bir durum olmadığı ve bilhassa atış uzaklığı ve el svaplarına yönelik tespitlerden sanık ile maktulün içindeki aranın kısaldığının sabit olduğu, bir daha sanığın maktulün çabucak hemen olmadığı ortamda silahı alması ya da aramasının direkt öldürme kastını ortaya koymayacağı, bu durumun somut olayda sabaha kadar şiddete maruz kalmış, çıplak ve kelepçeli bırakılmış sanığın yine şiddete maruz kalması kesinlikle olmakla kendini muhafaza içgüdüsünden kaynaklanan doğal bir davranış olduğunun kabulünde mecburilik bulunmaktadır.”
‘HAYATIN OLAĞAN AKIŞINDA BEKLENEBİLECEK BİR DURUM’
olayda sonun öfke, gazap üzere niçinlerle aşıldığına ait kanıt olmadığı, bu tarafta ortaya çıkan kuşkudan de sanığın yararlanması gerektiği belirtilen kararda, “Meşru savunmada sonun mazur görülebilecek bir heyecan, endişe ve telaş ile aşıldığının kabulü zaruridir. Sanığın, maruz kaldığı taarruzun tesiriyle içine düştüğü ruhsal hal niçiniyle heyecanlanması, paniğe kapılması ve hatta korkması, bunun kararında da legal savunma sonunu aşması ömrün olağan akışında beklenebilecek bir durum olup, kin ve öç alma güdüsü ile hareket edilmediği konusunda mahkememizde tam bir vicdani kanaat oluşmuştur” denildi.
Alıntıdır.
Döşemealtı ilçesinde, 7 Ocak’ta kendisine azap edip, mevtle tehdit ettiği savıyla 12 yıllık eşi Ramazan İpek’i av tüfeğiyle vurarak, öldüren 2 çocuk annesi Melek İpek, mahkemece tutuklandı. Antalya 3’üncü Ağır Ceza Mahkemesi’nde 26 Nisan’da görülen 3’üncü duruşmada, ‘ceza verilmesine yer olmadığı’na karar verilip tahliye edilen Melek İpek, 108 gün daha sonra özgürlüğüne kavuştu.
Antalya 3’üncü Ağır Ceza Mahkemesi, gerekçeli sonucunı hazırladı. 5237 sayılı Kanunun 27. unsurunun ikinci fıkrasında yer alan ‘Meşru savunmada sonun aşılması mazur görülebilecek bir heyecan, endişe yahut telaştan ileri gelmiş ise faile ceza verilmez’ kararı hatırlatılan gerekçeli kararda, “Bu durumda; kişinin maruz kaldığı hücum niçiniyle içerisine düştüğü kaygı, telaş ve şaşkınlık ötürüsıyla davranışlarını yönlendirme yeteneğinin ortadan kalkması kelam konusu olacağından, legal müdafaada sonun aşılmasından dolayı kusurlu sayılamayacağı kabul edilir. ötürüsıyla burada belirleyici olan, maruz kalınan taarruzun kişiyi içerisine düşürdüğü ruhsal durumdur” denildi.
‘HUKUK SİSTEMİNİ BİRİNCİ İHLAL EDEN SALDIRGANIN KENDİSİ’
Sonun aşılması konusunda failin o anda içerisinde bulunduğu ruh halinin adil bir usulde göz önünde bulundurmak gerektiği belirtilen kararda, “Yani failin niyeti, fiilin icra üslubuna ve ruh haline nazaran önemli bir taarruzun defedilmesinden fazla, kin hissini tatmine yönelik ise yasal müdafaanın sonlarını aşma değil, lakin haksız tahrik kelam konusu olabilecektir. Legal müdafaada bulunan kişinin aksiyonu, saldırgan açısından haksız tahrik olarak bedellendirilemez. Çünkü hukuk tertibini birinci ihlal eden saldırganın kendisidir” tabirleri yer aldı.
‘SANIĞIN BEYANLARI BİRBİRİYLE UYUMLU’
Direkt görgü şahidi bulunmayan olayda sanığın olayın daha sonrasındasında alınan beyanları ile ilerleyen evrede alınan beyanları ve bilhassa yargılama etabında alınmış beyan içeriklerinin temel olarak birbiriyle uyumlu olduğu belirtilen kararda, “ötürüsı ile tüm evrak kapsamındaki maddi kanıtlar karşısında savunmaya prestij edilmesi gerektiği anlaşılmaktadır” denildi.
‘yineINDAN KORKULAN BİR ATAK DA ŞİMDİ SONA ERMEMİŞTİR’
Legal müdafaadan kelam edebilmek için bir akının bulunması ve savunma ile atağın beraberinde, hemzaman olması gerektiği söz edilen kararda, şöyleki denildi:
“Saldırı başlamadan evvel müdafaaya geçmek nasıl legal sayılmazsa, öylece hücum bittikten daha sonra müdafaada bulunmak da legal olamaz. Fakat hücumun varlığı kaidesini geniş manada anlamak ve başlayacağı artık kesinlikle olan bir saldırıyı başlamış, keza bitmiş bulunmasına karşın yenidenından korkulan bir saldırıyı da çabucak hemen sona ermemiş saymak zaruridir. Lakin bir kimsenin olası hücuma karşı hazırlık yapması ve savunma araçlarını evvelde hazırlaması da legal müdafaa kabul edilmelidir. Kimi hallerde saldıran durumunda bulunan kişinin hareketi müphem (belirsiz) nitelikte olabilir. Fakat bu durumda bulunan kimsenin amacının hücum olduğuna inandıracak dış alametler var ise taarruz kaidesi gerçekleşmiş sayılabilir. Öte yandan, atağın varlığının kabulü için her vakit hala mevcut olması kural olmayıp, gerçekleşmesinin kesinlikle olması da kafidir. çabucak hemen başlamamış fakat başlaması kesinlikle olan ataklara karşı da savunma mümkündür. Bu niçinle taraflar içinde direkt doğruya bir boğuşma yahut karşılıklı çatışma durumunun gerçekleşmesini aramaya gerek yoktur. Burada taarruzun kesinlikle olduğunun en büyük ispatı ise maktulün servise çıktığı sırada sanığın ellerini çözerek kıyafetini giymesine imkan sağlaması yerine sanığı mevtle tehdit ederek çıplak ve elleri kelepçeli olarak bırakıp kelepçe anahtarını da cebinde götürmesidir. bu türlü davranan sanığın uyguladığı sistematik şiddetin yineının kesinlikle olduğu açıktır.”
‘ÖÇ ALMA KANAATİ İLE HAREKET ETMEDİ’
Sanığın öç alma ve bilhassa ‘Ne de olsa legal müdafaa halindeyim’ irade ve kanaati ile hareket etmediği kaydedilen gerekçeli kararda, şu tabirler yer aldı:
“Sanığın niyetinin, fiilin icra usulüne ve ruh haline göre önemli bir atağın defedilmesinden fazla sanığın uğradığı şiddetin oluşturduğu kin ve nefret hissini tatmine yönelik olarak kabul edilemez. Çünkü sanığın bu biçimde bir niyeti olsa bu niyetini tatmine yönelik uğradığı sistematik şiddetin daha sonrasındasında uğradığı haksızlık karşısında öfkeye kapılarak konutta birden çok tüfek ve bıçak bulunmakla ve bir daha sanığın da tüfek kullanmayı bildiği anlaşılmakla daha geceden maktulün bir nevi yorgun düşüp uyuması daha sonrasında bu niyetini uygulama imkanı vardır. Sanığın saldırıyı def etmeye yönelik tek atış yapıp maktulü etkisiz hale getirdikten daha sonra daha fazla atış imkanı var iken ‘Ne de olsa legal müdafaa halindeyim fırsat bu fırsat’ iradesi ile yerde yatmakta olan maktule karşı öfke ve gazap ile hareket ederek tüfek, fişek ve bıçak üzere kâfi aleti de olduğu biçimde ve 112 kayıtlarındaki hırıltı ve inleme seslerinden maktulün çabucak hemen ölmediğinin belirli olduğu ortamda mevt kararınu almaya yönelik riske girmeyip hareketine devam etme imkanı var iken devam etmeyip tek atışla aksiyonunu sonlandırmıştır. daha sonrasında en süratli biçimde 112 acil servis sınırını arayarak olayı ihbar etmesi, kelam konusu ihbar ile yardım talep etmesi hatta olayın gerçekleştiği meskenin takımlar tarafınca olmasına yönelik nazaranvlilere ısrarlı yer ve istikamet tanımında bulunması konuları daima bir arada değerlendirildiğinde, sanığın öç alma güdüsü ile hareket etmediği istikametinde tam bir kanaat edinilmiştir. bir daha sanığın maktule dış kapıdan girer girmez tereddütsüz ateş etme imkanı var iken bu biçimde bir durum olmadığı ve bilhassa atış uzaklığı ve el svaplarına yönelik tespitlerden sanık ile maktulün içindeki aranın kısaldığının sabit olduğu, bir daha sanığın maktulün çabucak hemen olmadığı ortamda silahı alması ya da aramasının direkt öldürme kastını ortaya koymayacağı, bu durumun somut olayda sabaha kadar şiddete maruz kalmış, çıplak ve kelepçeli bırakılmış sanığın yine şiddete maruz kalması kesinlikle olmakla kendini muhafaza içgüdüsünden kaynaklanan doğal bir davranış olduğunun kabulünde mecburilik bulunmaktadır.”
‘HAYATIN OLAĞAN AKIŞINDA BEKLENEBİLECEK BİR DURUM’
olayda sonun öfke, gazap üzere niçinlerle aşıldığına ait kanıt olmadığı, bu tarafta ortaya çıkan kuşkudan de sanığın yararlanması gerektiği belirtilen kararda, “Meşru savunmada sonun mazur görülebilecek bir heyecan, endişe ve telaş ile aşıldığının kabulü zaruridir. Sanığın, maruz kaldığı taarruzun tesiriyle içine düştüğü ruhsal hal niçiniyle heyecanlanması, paniğe kapılması ve hatta korkması, bunun kararında da legal savunma sonunu aşması ömrün olağan akışında beklenebilecek bir durum olup, kin ve öç alma güdüsü ile hareket edilmediği konusunda mahkememizde tam bir vicdani kanaat oluşmuştur” denildi.
Alıntıdır.