Pekala biz ne yapacağız?
MELTEM GÜNEŞ Ankara – Her yerde, her saatte, her türlü şiddete tanıklık etmemizin büyük mümkünlük olduğu şu günlerde, vatandaşlara şiddete uğrayan birini gördüklerinde nasıl bir yol izleyeceklerini sorduk. Verilen cevaplar, vatandaşın şiddete karşı hassas fakat bu tip durumlarda ne yapabileceğini tam olarak bilmediğini ortaya koydu. Aile içi şiddete tanıklık ise vatandaşı en epey ikilemde bırakan konulardan biri. Şiddete uğranıldığında ya da şiddete tanıklık edildiğinde birinci akla gelen ise “polisi” aramak.
Halil İbrahim Yavuz (68- emekli): Ne yapmamız gerektiğini tam bilmiyoruz, müdahale etmeye çalışırız. Gözüm alırsa, ayırmaya kalkarım. Telefonla haber verilmesi gerektiğini düşünenlerdenim. Bunun için bir numara, o denli bir şey var herbiçimde ancak tam bilmiyorum. Göze alamazsam, adamın şiddeti var ise 155’i ararım. Şiddeti gösteren kişi, meczup üzere bir davranışta falan bulunuyorsa tahminen biz de korkabiliriz.
Enes Kaytan (18-üniversite öğrencisi): Şiddete müdahale etmeye çalışırım, müdahale ederken de ilgili ünitelere örneğin polise haber veririm. Onlar gelene kadar da şiddete uğrayan ve şiddet gösteren şahısları olay yerinde tutmaya çalışırım. Yaşadım bu biçimde bir olay. Birkaç ay oldu, parkta kuzenlerimle vakit geçirirken bir aile geldi, erkek, bayanlara yüksek sesle konuşuyordu. Evvel aile içi problem diye karışmak istemedik, daha sonradan fizikî şiddete dönünce müdahale ettik. Müdahale etmedilk evvel de esasen polise haber vermiştik. Olay yerinde tutmaya çalışsak da maalesef kendi ortalarında kapatıp, ileri düzeye taşımamak için olay yerinden ayrıldılar. Polis haricinde olaylara müdahale edecek numara ve uygulamalardan haberim yok. Yakın bir arkadaşıma yönelik bir şiddet de olsa anında reaksiyon gösterir, duygusal olarak yanında olduğumu hissettiririm.
Ayşenur Karamanlı (16-lise öğrencisi): Günümüzde bayanlar hem kelamlı birebir vakitte fizikî şiddete uğruyor bunu önlemek için polisi ararım. Geçen gün bir kafede oturuyordum bir bayan kelamlı olarak tacize uğradı, o an karışmak istemedim bir şey yapmadım, bunun sebebi erkekten korkmam oldu. Dış görünüşü de epey değişikti o an bana da bir şey yapabileceğini düşündüm. Apartmanda olduğu vakit ailem çabucak müdahale edip polisi arıyor, evvel şiddet bakılırsan hanımın yanına gitmeye çalışıyoruz. Yardım çağırmak için kullanılan uygulamalardan KADES’ten haberim var.
Fatma Albayrak (26-yüksek lisans öğrencisi): Şiddete uğrayan birini gördüğümde ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Alışılmış ki bir şeyler yapmak istiyoruz ancak maalesef insan kendi başına da bir şey geleceğinden korkuyor. Bu vakte kadar bu biçimde bir olaya şahit olmadım, kimi vakit üst kat ya da alt kat komşumuzda bağrışmalar duyduğumuzda bile tüylerimiz diken diken oluyor ve kendi kendime diyorum ‘ne yapacağız, bana olsa ne olur’. Hengameler olduğu vakit polis müdahalesi olması gerektiğini düşünüyoruz. Dışarıdaki hadisede çabucak polisi ararım lakin olay komşu olursa daha farklı bir tutum sergiliyoruz, aile içi oluyor, ‘karışmamamız gerekiyor’ diye düşünüp, ortalığı velveleye verme durumunu bize yansıtabilirler diye korkup, olduğu üzere bırakabiliyoruz. Lakin yakın bir arkadaşım olsa epeyce daha farklı bir yol izlerim, halim daha net ve kesin olur. Polis haricinde arayabileceğim numaralar hakkında ise fazla bilgim yok.
Sevil Hanım (58-emekli öğretim üyesi): Şiddete uğrayan birini gördüğümde müdahale ederim, aramam gereken yeri ararım. Şimdiye kadar bir olaya şahit olmadım fakat telefonla yardım isteyeceğimi biliyorum, 112’yi ararım. Bunun haricinde haberlerden takip ettiğimiz kadarıyla diğer numaralar da var fakat telefonumda kayıtlı değil. Şiddete uğrayan kişi yakınım olsa bir daha polisi çağırırım, yalnız da bırakmam. Aile içi şiddet de olsa kayıtsız kalmam, bizim başımıza da ne gelir muhakkak olmaz. İstanbul’da metro istasyonunda gördük bir kişinin psikopatlığını, ruhsal istikametten hasta beşerler dolaşıyor toplumda.
Abdullah Çekiç (50-ressam): Bir şiddet olayı gördüğümde müdahale ederek ayırmaya çalışırım fakat mantıklı olan birinci etapta polisi aramamız. daha sonrasında mümkün olduğu kadar fizikî değil de sesle müdahale etmek lazım. Vatandaşın elinde bıçak mı var, niyeti ne, olayın içeriği ne bunu da bilmek lazım. Bu yaklaşımı daha mantıklı buluyorum kimi vakit olaylar epey diğer tarafta de olabiliyor. Lakin mümkün olduğu kadar vatandaşın elinde silah, bıçak var ise eşine tehlikeli bir müdahale gerçekleştirecekse, gerekildiği surece yardımcı olmak lazım. Geçen gün kendi yakınımla komşusu park yüzünden arbede etti, epeyce sıradan bir bahis. Birbirlerine fizikî olarak şiddet uygulamışlar. Yakınımın eşi de ‘yardım edin’ diye bağırıyor. Apar topar çıktık, vatandaş da silah arıyormuş otomobilinde, silahını bulamamış.
Zeynep Belkaya (45-ev kadını): Şiddet olayına şahit olsam birinci olarak polisi ararım, daha sonra yardıma koşmaya çalışırım. Şiddete uğrayan bir yakınım olsa bir daha evvel polisi ararım, ben de karşı koyarım, müdahale ederim. Apartmanda aile içi bir şiddete şahit olsam en evvel konuşmaya çalışırım, neyin ne olduğunu anlamaya çalışırım daha sonrasında gerekeni yaparım.
Durmuş Çankaya (46-serbest meslek): Şiddete şahit olduğum vakit ne yapacağımı bilmiyorum. Müdahale etmek isteriz ancak epey edemiyoruz zira insan huzursuz oluyor, polisi ararım. Bir yakınım, tanıdığım, apartmandaki komşum şiddete uğrasa müdahale ederiz alışılmış ki. Yabancı olunca, sokakta yaşanan hadisede insan daha farklı davranabiliyor.
MELTEM GÜNEŞ Ankara – Her yerde, her saatte, her türlü şiddete tanıklık etmemizin büyük mümkünlük olduğu şu günlerde, vatandaşlara şiddete uğrayan birini gördüklerinde nasıl bir yol izleyeceklerini sorduk. Verilen cevaplar, vatandaşın şiddete karşı hassas fakat bu tip durumlarda ne yapabileceğini tam olarak bilmediğini ortaya koydu. Aile içi şiddete tanıklık ise vatandaşı en epey ikilemde bırakan konulardan biri. Şiddete uğranıldığında ya da şiddete tanıklık edildiğinde birinci akla gelen ise “polisi” aramak.
Halil İbrahim Yavuz (68- emekli): Ne yapmamız gerektiğini tam bilmiyoruz, müdahale etmeye çalışırız. Gözüm alırsa, ayırmaya kalkarım. Telefonla haber verilmesi gerektiğini düşünenlerdenim. Bunun için bir numara, o denli bir şey var herbiçimde ancak tam bilmiyorum. Göze alamazsam, adamın şiddeti var ise 155’i ararım. Şiddeti gösteren kişi, meczup üzere bir davranışta falan bulunuyorsa tahminen biz de korkabiliriz.
Enes Kaytan (18-üniversite öğrencisi): Şiddete müdahale etmeye çalışırım, müdahale ederken de ilgili ünitelere örneğin polise haber veririm. Onlar gelene kadar da şiddete uğrayan ve şiddet gösteren şahısları olay yerinde tutmaya çalışırım. Yaşadım bu biçimde bir olay. Birkaç ay oldu, parkta kuzenlerimle vakit geçirirken bir aile geldi, erkek, bayanlara yüksek sesle konuşuyordu. Evvel aile içi problem diye karışmak istemedik, daha sonradan fizikî şiddete dönünce müdahale ettik. Müdahale etmedilk evvel de esasen polise haber vermiştik. Olay yerinde tutmaya çalışsak da maalesef kendi ortalarında kapatıp, ileri düzeye taşımamak için olay yerinden ayrıldılar. Polis haricinde olaylara müdahale edecek numara ve uygulamalardan haberim yok. Yakın bir arkadaşıma yönelik bir şiddet de olsa anında reaksiyon gösterir, duygusal olarak yanında olduğumu hissettiririm.
Ayşenur Karamanlı (16-lise öğrencisi): Günümüzde bayanlar hem kelamlı birebir vakitte fizikî şiddete uğruyor bunu önlemek için polisi ararım. Geçen gün bir kafede oturuyordum bir bayan kelamlı olarak tacize uğradı, o an karışmak istemedim bir şey yapmadım, bunun sebebi erkekten korkmam oldu. Dış görünüşü de epey değişikti o an bana da bir şey yapabileceğini düşündüm. Apartmanda olduğu vakit ailem çabucak müdahale edip polisi arıyor, evvel şiddet bakılırsan hanımın yanına gitmeye çalışıyoruz. Yardım çağırmak için kullanılan uygulamalardan KADES’ten haberim var.
Fatma Albayrak (26-yüksek lisans öğrencisi): Şiddete uğrayan birini gördüğümde ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Alışılmış ki bir şeyler yapmak istiyoruz ancak maalesef insan kendi başına da bir şey geleceğinden korkuyor. Bu vakte kadar bu biçimde bir olaya şahit olmadım, kimi vakit üst kat ya da alt kat komşumuzda bağrışmalar duyduğumuzda bile tüylerimiz diken diken oluyor ve kendi kendime diyorum ‘ne yapacağız, bana olsa ne olur’. Hengameler olduğu vakit polis müdahalesi olması gerektiğini düşünüyoruz. Dışarıdaki hadisede çabucak polisi ararım lakin olay komşu olursa daha farklı bir tutum sergiliyoruz, aile içi oluyor, ‘karışmamamız gerekiyor’ diye düşünüp, ortalığı velveleye verme durumunu bize yansıtabilirler diye korkup, olduğu üzere bırakabiliyoruz. Lakin yakın bir arkadaşım olsa epeyce daha farklı bir yol izlerim, halim daha net ve kesin olur. Polis haricinde arayabileceğim numaralar hakkında ise fazla bilgim yok.
Sevil Hanım (58-emekli öğretim üyesi): Şiddete uğrayan birini gördüğümde müdahale ederim, aramam gereken yeri ararım. Şimdiye kadar bir olaya şahit olmadım fakat telefonla yardım isteyeceğimi biliyorum, 112’yi ararım. Bunun haricinde haberlerden takip ettiğimiz kadarıyla diğer numaralar da var fakat telefonumda kayıtlı değil. Şiddete uğrayan kişi yakınım olsa bir daha polisi çağırırım, yalnız da bırakmam. Aile içi şiddet de olsa kayıtsız kalmam, bizim başımıza da ne gelir muhakkak olmaz. İstanbul’da metro istasyonunda gördük bir kişinin psikopatlığını, ruhsal istikametten hasta beşerler dolaşıyor toplumda.
Abdullah Çekiç (50-ressam): Bir şiddet olayı gördüğümde müdahale ederek ayırmaya çalışırım fakat mantıklı olan birinci etapta polisi aramamız. daha sonrasında mümkün olduğu kadar fizikî değil de sesle müdahale etmek lazım. Vatandaşın elinde bıçak mı var, niyeti ne, olayın içeriği ne bunu da bilmek lazım. Bu yaklaşımı daha mantıklı buluyorum kimi vakit olaylar epey diğer tarafta de olabiliyor. Lakin mümkün olduğu kadar vatandaşın elinde silah, bıçak var ise eşine tehlikeli bir müdahale gerçekleştirecekse, gerekildiği surece yardımcı olmak lazım. Geçen gün kendi yakınımla komşusu park yüzünden arbede etti, epeyce sıradan bir bahis. Birbirlerine fizikî olarak şiddet uygulamışlar. Yakınımın eşi de ‘yardım edin’ diye bağırıyor. Apar topar çıktık, vatandaş da silah arıyormuş otomobilinde, silahını bulamamış.
Zeynep Belkaya (45-ev kadını): Şiddet olayına şahit olsam birinci olarak polisi ararım, daha sonra yardıma koşmaya çalışırım. Şiddete uğrayan bir yakınım olsa bir daha evvel polisi ararım, ben de karşı koyarım, müdahale ederim. Apartmanda aile içi bir şiddete şahit olsam en evvel konuşmaya çalışırım, neyin ne olduğunu anlamaya çalışırım daha sonrasında gerekeni yaparım.
Durmuş Çankaya (46-serbest meslek): Şiddete şahit olduğum vakit ne yapacağımı bilmiyorum. Müdahale etmek isteriz ancak epey edemiyoruz zira insan huzursuz oluyor, polisi ararım. Bir yakınım, tanıdığım, apartmandaki komşum şiddete uğrasa müdahale ederiz alışılmış ki. Yabancı olunca, sokakta yaşanan hadisede insan daha farklı davranabiliyor.