Şiddetin öğrenilir mi, yoksa doğuştan mıdır? Bu soru hayli sorulan bir sorudur. Bunu görmek için bilim insanı olmak koşul değildir. Orta doğuda şiddet olağan karşılanan bir şeyken Avrupa da az görülmesi öğrenilmiş şiddetin varlığını gösterir. Beşerler şiddeti ne vakit öğrenir. Tabi ki çocuklukta.
Meskende bebeklikten beri şiddeti bakılırsan çocuk başında bunu olağan bir durum üzere algılamaya başlar. Babasının annesine şiddet uygulamasını görür görmez bir bayana şiddet uygulanabileceğini öğrenir. Şiddet uygulanarak gayesini elde edebileceğini görür görmez koşullanmayla şiddet artı ödül ikilisi beynine yerleşir. Sıkıntıları şiddetle çözmeyi öğrenir.
Okulda da şiddet öğrenilir. Öğretmen şiddet uygulayabilir ya da akranlarından şiddeti öğrenir. Az gelişmiş ülkelerde okulda şiddetle disiplin sağlanmaya çalışılır. Yani şiddeti birebir okul öğretir. Ne yazık ki ailelerde okullardaki şiddeti olağan karşılarlar. Buda toplumda şiddet eğiliminin artmasına yol açar.
Çocuk şiddeti en kısa sorun çözme metodu olarak öğrenir. Çocuk psikiyatrisine gelen okulda şiddet uygulayan çocukların birçoklarında meskende de şiddet uygulandığı yahut tartışmalı ortamların olduğu görülür.
Çocuklar önlerine gelen sıkıntıları çözme hallerini etrafında ki büyüklerden gözlemleyerek öğrenir. Toplum genel olarak şiddete eğilimli bir toplumsa çocukta şiddeti bir sorun çözme metodu olarak öğrenir.
Toplumsal şiddette ister dini olsun isterse politik genelde şiddeti araç olarak kullanan toplumlarda daha fazladır. Baktığımız vakit bu tip toplumlarda bayana da çocuğa da şiddet epey sıktır. bununla birlikte azap olayları da daha fazladır.
Çocukluk çağından itibaren çocuklara şiddet haricinde sorunlarını öbür yollarla çözmeyi öğretmek toplumda şiddeti azaltacaktır. Çocuk psikiyatrisine gelen bu tip olaylarda ailenin ortasındaki şiddet azaltılmaya çalışılır. Bu şiddet sözel ve fiziki olabilir. Bu mevzuda toplumsal eğitim epey değerlidir. Bayana şiddetin konuşulduğu bir devirde bunu birinci çocuklara öğretmek hayati bir misyondur.
Meskende bebeklikten beri şiddeti bakılırsan çocuk başında bunu olağan bir durum üzere algılamaya başlar. Babasının annesine şiddet uygulamasını görür görmez bir bayana şiddet uygulanabileceğini öğrenir. Şiddet uygulanarak gayesini elde edebileceğini görür görmez koşullanmayla şiddet artı ödül ikilisi beynine yerleşir. Sıkıntıları şiddetle çözmeyi öğrenir.
Okulda da şiddet öğrenilir. Öğretmen şiddet uygulayabilir ya da akranlarından şiddeti öğrenir. Az gelişmiş ülkelerde okulda şiddetle disiplin sağlanmaya çalışılır. Yani şiddeti birebir okul öğretir. Ne yazık ki ailelerde okullardaki şiddeti olağan karşılarlar. Buda toplumda şiddet eğiliminin artmasına yol açar.
Çocuk şiddeti en kısa sorun çözme metodu olarak öğrenir. Çocuk psikiyatrisine gelen okulda şiddet uygulayan çocukların birçoklarında meskende de şiddet uygulandığı yahut tartışmalı ortamların olduğu görülür.
Çocuklar önlerine gelen sıkıntıları çözme hallerini etrafında ki büyüklerden gözlemleyerek öğrenir. Toplum genel olarak şiddete eğilimli bir toplumsa çocukta şiddeti bir sorun çözme metodu olarak öğrenir.
Toplumsal şiddette ister dini olsun isterse politik genelde şiddeti araç olarak kullanan toplumlarda daha fazladır. Baktığımız vakit bu tip toplumlarda bayana da çocuğa da şiddet epey sıktır. bununla birlikte azap olayları da daha fazladır.
Çocukluk çağından itibaren çocuklara şiddet haricinde sorunlarını öbür yollarla çözmeyi öğretmek toplumda şiddeti azaltacaktır. Çocuk psikiyatrisine gelen bu tip olaylarda ailenin ortasındaki şiddet azaltılmaya çalışılır. Bu şiddet sözel ve fiziki olabilir. Bu mevzuda toplumsal eğitim epey değerlidir. Bayana şiddetin konuşulduğu bir devirde bunu birinci çocuklara öğretmek hayati bir misyondur.