9 yıl boyunca babasının istismarına uğrayan bayan: Çocukluğumu çaldılar
Çocukluğu Uşak’ta geçen artık ise Manisa’da yaşayan A.A. (31), teze nazaran, 8 yaşından 17 yaşına kadar kilitli odada öz babası Ş.B.’nin cinsel istismarına uğradı. Cinsel istismarı annesi, teyzesi, ortaokul ve lise öğretmenlerine anlatmasına karşın kimse inanmadı. A.A., 19 yaşına geldiğinde S.A. (33) ile evlendi.
2 kız çocuğu dünyaya getiren A.A., yaşadığı travmalar peşini bırakmayınca babası Ş.B. hakkında 2016 yılının mayıs ayında savcılığa kabahat duyurusunda bulundu. Gözaltına alınan Ş.B., sevk edildiği adliyede tutuklandı, yaklaşık 6 ay daha sonra tutuksuz yargılanmak üzere özgür bırakıldı.
Uşak Cumhuriyet Başsavcılığı tarafınca hazırlanan iddianame, Uşak 1’inci Ağır Ceza Mahkemesi tarafınca kabul edilerek, Ş.B. hakkında, ‘nitelikli cinsel istismar’ ve ‘Kişiyi hürriyetinden mahrum kılma’ hatalarından dava açıldı. 2018 yılının nisan ayında görülen birinci duruşmada savunması alınan Ş.B., hakkındaki savları reddederek, “Kızıma cinsel istismarda bulunmadım lakin birkaç sefer şiddet gösterdim. Bir defasında mesken telefonu faturasının yüksek gelmesi niçiniyle dövmüştüm. Erkek arkadaşlarıyla konuşuyormuş. sonrasındasında kredi kartımdan, benden habersiz bir biçimde 600 TL’lik makyaj materyali almış. bu biçimdelar maddi durumum yeterli değildi, bu niçinle kendisine kızdım. Kızım bu olaylar niçiniyle eşime, “Ben, bunun acısını sizden çıkarırım’ demiş. Bu niçinle bana iftira attığını düşünüyorum” dedi.
2018 yılının Nisan ayında görülen ikinci duruşmada, mahkeme heyeti Ş.B.’ye ‘nitelikli cinsel istismar’ cürmünden 13,5 yıl mahpus cezası, ‘Kişiyi hürriyetinden mahrum kılma’ kabahatinden ise beraatine karar verdi. Her iki tarafın da karara itiraz etmesi üzerine evrak İstinaf Mahkemesi’ne gönderildi. Mahallî mahkemenin sonucu, İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 15’inci Ceza Dairesi tarafınca 11 Ekim’de onandı. Tarafların yeniden itiraz etmesi üzerine, evrak bu kere Yargıtay’a gönderildi.
‘KORTUĞUM VE ÜÇÜK OLDUĞUM İÇİN REAKSİYON GÖSTEREMİYORDUM’
Mevzuyla ilgili DHA’ya konuşan A.A., “En son 17 yaşımdayken, bağırıp reaksiyon gösterince istismar olayları son buldu. Öncesinde korktuğum için ve yaşımın da küçük olması niçiniyle reaksiyon gösteremiyordum. 19 yaşımda evlenerek o konuttan ayrıldım. 26 yaşımda, ikinci çocuğumu da dünyaya getirdikten daha sonra dünyanın inançsız olduğu ve çocuklarımı nasıl koruyacağım konusunda bende bir dert ortaya çıktı. Geçmişte de bu olayları yaşadığım için ruhsal olarak hayli problem çekmeye başladım. Bunun sonucunda ruhsal takviye almaya başladım ve bunun altında o konutta yaşadıklarım olduğu ortaya çıktı. Dayanak almadan evvel, geçmişe yönelik bu biçimde bir dava açabileceğimi bilmiyordum. daha sonrasında da araştırdım ve dava açmaya karar verdim” dedi.
‘ÇOCUKLUĞUMU ÇALDILAR’
A.A., bir çocuğun dünyaya geldiğinde birinci güvenmesi gereken şahısların anne ve babası olduğunu belirterek, “Ben, bunu hiç yaşayamadığımı görüyorum. Yer ve yer neresi olursa olsun çocuklar anne ve babasıyla kendisini inançta hisseder. Fakat, ben annem ve babam yanımda olduğunda kendimi tehlikede hissediyorum. Çocukluk periyodumu çaldılar. Bir çocuğun koşup oynaması, gülüp eğlenmesi gereken bir periyotta bunlar yaşandı. Bunlar benim için epeyce büyük bir kayıp. Her çocuk, memnun bir çocukluk yaşamayı hak ediyor. Yaşadıklarımdan annemin de haberi vardı, bana, ‘Karnımızı o doyuruyor. O tutuklanırsa bizi kim besleyecek? Dava açarsan, ‘İftira atıyor derim, yalanlarım. Kızlığın mı bozuldu, hamile mi kaldın? Ne var bunda bu kadar büyütecek’ dedi. Tüm telaffuzları beni susturmaya yönelik oldu” diye konuştu.
‘EŞİM ÇOCUKLARIMIZI SEVERKEN YARGILAMAYA BAŞLADIM’
Eşiyle evlenip anne olduktan daha sonra yaşadığı travmaların peşini bırakmadığını belirten A.A., “Büyük kızım dünyaya geldiğinde daha koruyucuydum, daha kontrolcüydüm. Etrafımdaki herkes benim için şüpheliydi. Her şeyi yapabilirler diye düşünüyordum. Büyük kızım 5 yaşına geldiğinde kardeşi oldu. şimdi o tarihlerde psikoterapi almaya başlamıştım. Çocuklarımla ilgim o tarihten daha sonra daha da düzeldi. Eşim biz evlenmedilk evvel her şeyi biliyordu. Ona her şeyi anlattım, bunları bilerek evlendik. Eşim çocuklarımızı severken ‘niçin bu biçimde yaptın, niye şu biçimde yaptın’ üzere reaksiyonlarım olmaya başladı. Daima çocukları severken onu sıkboğaz ediyordum. O da bana, ‘Bu bu biçimde olmaz. Çocuklarımı bile içimden geldiği üzere sevemiyorum. Senin bakışların kartal üzere üzerimde, daima beni yargılamadan korkuyorum’ dedi. Eşimin o cümlelerinden daha sonra takviye almaya karar verdim” sözlerini kullandı.
‘ARAMIZDA DOLAŞMASIN DİYE DAVA AÇTIM, LAKİN HALA ARAMIZDA’
Davayı açmasındaki asıl sebebin, toplum için ziyanlı olan bu çeşit insanların tutuklanması olduğunun altını çizen A.A., “Tabii ki geçmişin de hesabını sormak istiyordum lakin ben bir anne olarak, asıl bu şekil beşerler bizim ortamızda dolaşmasın diye dava açtım. Biz çocuklarımızı bu dünyada, bu ülkede yetiştiriyoruz yahut onları koruyamazsak huzursuz oluyoruz. Fakat gayeme ulaşamadığımı görüyorum. Zira, 2016 yılında davayı açmamdan bir ay daha sonra bana bunları yaşatan kişi tutuklandı. 6 ay tutuklu kaldıktan daha sonra, tahliye edildi. Yani 2016 yılının aralık ayından bu yana neredeyse 5 yıldır ortamızda dolaşıyor. Tutuksuz yargılanıyor ve kontrollü hürlük maddesinden faydalanıyor. bu biçimde bir hata hem mahallî mahkeme birebir vakitte İstinaf Mahkemesi tarafınca onanmışken. Ben kabahatini çekmesi gerektiğini düşünüyorum” dedi.
Çocukluğu Uşak’ta geçen artık ise Manisa’da yaşayan A.A. (31), teze nazaran, 8 yaşından 17 yaşına kadar kilitli odada öz babası Ş.B.’nin cinsel istismarına uğradı. Cinsel istismarı annesi, teyzesi, ortaokul ve lise öğretmenlerine anlatmasına karşın kimse inanmadı. A.A., 19 yaşına geldiğinde S.A. (33) ile evlendi.
2 kız çocuğu dünyaya getiren A.A., yaşadığı travmalar peşini bırakmayınca babası Ş.B. hakkında 2016 yılının mayıs ayında savcılığa kabahat duyurusunda bulundu. Gözaltına alınan Ş.B., sevk edildiği adliyede tutuklandı, yaklaşık 6 ay daha sonra tutuksuz yargılanmak üzere özgür bırakıldı.
Uşak Cumhuriyet Başsavcılığı tarafınca hazırlanan iddianame, Uşak 1’inci Ağır Ceza Mahkemesi tarafınca kabul edilerek, Ş.B. hakkında, ‘nitelikli cinsel istismar’ ve ‘Kişiyi hürriyetinden mahrum kılma’ hatalarından dava açıldı. 2018 yılının nisan ayında görülen birinci duruşmada savunması alınan Ş.B., hakkındaki savları reddederek, “Kızıma cinsel istismarda bulunmadım lakin birkaç sefer şiddet gösterdim. Bir defasında mesken telefonu faturasının yüksek gelmesi niçiniyle dövmüştüm. Erkek arkadaşlarıyla konuşuyormuş. sonrasındasında kredi kartımdan, benden habersiz bir biçimde 600 TL’lik makyaj materyali almış. bu biçimdelar maddi durumum yeterli değildi, bu niçinle kendisine kızdım. Kızım bu olaylar niçiniyle eşime, “Ben, bunun acısını sizden çıkarırım’ demiş. Bu niçinle bana iftira attığını düşünüyorum” dedi.
2018 yılının Nisan ayında görülen ikinci duruşmada, mahkeme heyeti Ş.B.’ye ‘nitelikli cinsel istismar’ cürmünden 13,5 yıl mahpus cezası, ‘Kişiyi hürriyetinden mahrum kılma’ kabahatinden ise beraatine karar verdi. Her iki tarafın da karara itiraz etmesi üzerine evrak İstinaf Mahkemesi’ne gönderildi. Mahallî mahkemenin sonucu, İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 15’inci Ceza Dairesi tarafınca 11 Ekim’de onandı. Tarafların yeniden itiraz etmesi üzerine, evrak bu kere Yargıtay’a gönderildi.
‘KORTUĞUM VE ÜÇÜK OLDUĞUM İÇİN REAKSİYON GÖSTEREMİYORDUM’
Mevzuyla ilgili DHA’ya konuşan A.A., “En son 17 yaşımdayken, bağırıp reaksiyon gösterince istismar olayları son buldu. Öncesinde korktuğum için ve yaşımın da küçük olması niçiniyle reaksiyon gösteremiyordum. 19 yaşımda evlenerek o konuttan ayrıldım. 26 yaşımda, ikinci çocuğumu da dünyaya getirdikten daha sonra dünyanın inançsız olduğu ve çocuklarımı nasıl koruyacağım konusunda bende bir dert ortaya çıktı. Geçmişte de bu olayları yaşadığım için ruhsal olarak hayli problem çekmeye başladım. Bunun sonucunda ruhsal takviye almaya başladım ve bunun altında o konutta yaşadıklarım olduğu ortaya çıktı. Dayanak almadan evvel, geçmişe yönelik bu biçimde bir dava açabileceğimi bilmiyordum. daha sonrasında da araştırdım ve dava açmaya karar verdim” dedi.
‘ÇOCUKLUĞUMU ÇALDILAR’
A.A., bir çocuğun dünyaya geldiğinde birinci güvenmesi gereken şahısların anne ve babası olduğunu belirterek, “Ben, bunu hiç yaşayamadığımı görüyorum. Yer ve yer neresi olursa olsun çocuklar anne ve babasıyla kendisini inançta hisseder. Fakat, ben annem ve babam yanımda olduğunda kendimi tehlikede hissediyorum. Çocukluk periyodumu çaldılar. Bir çocuğun koşup oynaması, gülüp eğlenmesi gereken bir periyotta bunlar yaşandı. Bunlar benim için epeyce büyük bir kayıp. Her çocuk, memnun bir çocukluk yaşamayı hak ediyor. Yaşadıklarımdan annemin de haberi vardı, bana, ‘Karnımızı o doyuruyor. O tutuklanırsa bizi kim besleyecek? Dava açarsan, ‘İftira atıyor derim, yalanlarım. Kızlığın mı bozuldu, hamile mi kaldın? Ne var bunda bu kadar büyütecek’ dedi. Tüm telaffuzları beni susturmaya yönelik oldu” diye konuştu.
‘EŞİM ÇOCUKLARIMIZI SEVERKEN YARGILAMAYA BAŞLADIM’
Eşiyle evlenip anne olduktan daha sonra yaşadığı travmaların peşini bırakmadığını belirten A.A., “Büyük kızım dünyaya geldiğinde daha koruyucuydum, daha kontrolcüydüm. Etrafımdaki herkes benim için şüpheliydi. Her şeyi yapabilirler diye düşünüyordum. Büyük kızım 5 yaşına geldiğinde kardeşi oldu. şimdi o tarihlerde psikoterapi almaya başlamıştım. Çocuklarımla ilgim o tarihten daha sonra daha da düzeldi. Eşim biz evlenmedilk evvel her şeyi biliyordu. Ona her şeyi anlattım, bunları bilerek evlendik. Eşim çocuklarımızı severken ‘niçin bu biçimde yaptın, niye şu biçimde yaptın’ üzere reaksiyonlarım olmaya başladı. Daima çocukları severken onu sıkboğaz ediyordum. O da bana, ‘Bu bu biçimde olmaz. Çocuklarımı bile içimden geldiği üzere sevemiyorum. Senin bakışların kartal üzere üzerimde, daima beni yargılamadan korkuyorum’ dedi. Eşimin o cümlelerinden daha sonra takviye almaya karar verdim” sözlerini kullandı.
‘ARAMIZDA DOLAŞMASIN DİYE DAVA AÇTIM, LAKİN HALA ARAMIZDA’
Davayı açmasındaki asıl sebebin, toplum için ziyanlı olan bu çeşit insanların tutuklanması olduğunun altını çizen A.A., “Tabii ki geçmişin de hesabını sormak istiyordum lakin ben bir anne olarak, asıl bu şekil beşerler bizim ortamızda dolaşmasın diye dava açtım. Biz çocuklarımızı bu dünyada, bu ülkede yetiştiriyoruz yahut onları koruyamazsak huzursuz oluyoruz. Fakat gayeme ulaşamadığımı görüyorum. Zira, 2016 yılında davayı açmamdan bir ay daha sonra bana bunları yaşatan kişi tutuklandı. 6 ay tutuklu kaldıktan daha sonra, tahliye edildi. Yani 2016 yılının aralık ayından bu yana neredeyse 5 yıldır ortamızda dolaşıyor. Tutuksuz yargılanıyor ve kontrollü hürlük maddesinden faydalanıyor. bu biçimde bir hata hem mahallî mahkeme birebir vakitte İstinaf Mahkemesi tarafınca onanmışken. Ben kabahatini çekmesi gerektiğini düşünüyorum” dedi.