“En epeyce ne isteriz ?” sorusuna hayli çeşitli yanıtlar verilebilir. Fakat; “mutlu bir aile ortamının olması” dileği tahminen de en yeterli bilinenidir. Memnun ve sağlıklı bir aile ortamının sağlanabilmesi için aile kurumunun temel ihtiyaçlarının karşılanması gerekmektedir. Aile bireylerinin, bedelli olma, inançta olma, yakınlık ve dayanışma, sorumluluk üzere temel his ve ihtiyaçları karşılanıldığından emin olunmalıdır.
Aile ortasındaki etkileşim çocukları “ben değerliyim” ya da “değersizim” hissine gdolayır. Bu ihtiyaç aile ortasında yerine getirilmezse, çocuk farklı yollarla bu duyguyu elde etmeye çalışır. Ergenlik çağındaki erkek çocukların çete kurarak birden fazla defa vefatla sonuçlanan çatışmaları da, kendilerini değerli görmeyen aile ortamlarına bir reaksiyon olarak yorumlanabilir. “Ben değerliyim” hissini aile ortasında elde eden birey, kendisini kanıtlamak için çok davranışlarda bulunmaya gerek duymayacaktır.
Aile ortasındaki bireyler kendilerinin aile ortasında emniyette olduğunu, dışarıdaki tehlikeli olayların aile içine girmeyeceği hissini hissetmek ister. Bu his da aile ortasında kazanılması gereken bir histir. Unutulmaması gereken bir mevzu da, çocuğun konut ortasında kendini ne kadar inançta hissettiğidir. Bilhassa şiddete maruz kalma açısından TV, yaşına uygun olmayan internet ortamının yaratabileceği tehlikeler düşünülerek konut ortamı yapılandırılmalıdır. TV karşısında yemek yenilmesi, mesken ortamının televizyona göre dekore edilmesi, çok şiddete yönelik haber programları, çocuk ve gençleri özendirecek magazin programları, çocuklar için meskenin güvenliğini bozacak etkenler olabilmektedir. Kendisini inançta hissetmeyen çocuk, ailenin haricinde bir yere yönelerek aile ile olan bağlarını koparabilir.
Aile ortasında temel inanç ve dayanışma var ise, aile haricinde bireyin karşılaştığı gerilim oluşturan olumsuz olaylar epey da yıkıcı olmaz. İtimat hissinin yaşandığı aile, dış dünyanın yaratmış olduğu kasvet ve tasalardan kendisini koruyabilir. Şayet aile ortasında inanç ve dayanışma sağlanmamışsa bireyler ağır gerilim ve gerginlik yaşarlar. Bu bireylerin öz hürmet ve öz inanç gelişimleri de sorunlu olur. ötürüsıyla ailede ve toplumsal ortamda sağlıklı alakalar kurmakta sorun yaşarlar.
Sorumluluk duygusu aile sistemi ortasındaki gelişmeyle başlar. Anne ve babalar davranış ve kelamları ile sorumluluk hissini tabir ederler. Aile ortasında yalnızca anne baba değil, herkes sorumluluk hissini paylaşır. şüphesiz ki çocuklara yaşları oranında sorumluluk verilmelidir. Tüm sorumluluğu kendi üzerine alan, çocuğunu sorumluluktan kurtaran anne ve babalar; kendi hayatını biçimlendirmekte zorlanan, daima oburlarının idaresinde olma muhtaçlığı hisseden bireyler yetiştirirler. Bu cins tavırlar kararında yetişmiş bireyler, hayatlarında yer alan hadiselerden da daima diğerlerini sorumlu meblağlar.
Aile ortasındaki etkileşim çocukları “ben değerliyim” ya da “değersizim” hissine gdolayır. Bu ihtiyaç aile ortasında yerine getirilmezse, çocuk farklı yollarla bu duyguyu elde etmeye çalışır. Ergenlik çağındaki erkek çocukların çete kurarak birden fazla defa vefatla sonuçlanan çatışmaları da, kendilerini değerli görmeyen aile ortamlarına bir reaksiyon olarak yorumlanabilir. “Ben değerliyim” hissini aile ortasında elde eden birey, kendisini kanıtlamak için çok davranışlarda bulunmaya gerek duymayacaktır.
Aile ortasındaki bireyler kendilerinin aile ortasında emniyette olduğunu, dışarıdaki tehlikeli olayların aile içine girmeyeceği hissini hissetmek ister. Bu his da aile ortasında kazanılması gereken bir histir. Unutulmaması gereken bir mevzu da, çocuğun konut ortasında kendini ne kadar inançta hissettiğidir. Bilhassa şiddete maruz kalma açısından TV, yaşına uygun olmayan internet ortamının yaratabileceği tehlikeler düşünülerek konut ortamı yapılandırılmalıdır. TV karşısında yemek yenilmesi, mesken ortamının televizyona göre dekore edilmesi, çok şiddete yönelik haber programları, çocuk ve gençleri özendirecek magazin programları, çocuklar için meskenin güvenliğini bozacak etkenler olabilmektedir. Kendisini inançta hissetmeyen çocuk, ailenin haricinde bir yere yönelerek aile ile olan bağlarını koparabilir.
Aile ortasında temel inanç ve dayanışma var ise, aile haricinde bireyin karşılaştığı gerilim oluşturan olumsuz olaylar epey da yıkıcı olmaz. İtimat hissinin yaşandığı aile, dış dünyanın yaratmış olduğu kasvet ve tasalardan kendisini koruyabilir. Şayet aile ortasında inanç ve dayanışma sağlanmamışsa bireyler ağır gerilim ve gerginlik yaşarlar. Bu bireylerin öz hürmet ve öz inanç gelişimleri de sorunlu olur. ötürüsıyla ailede ve toplumsal ortamda sağlıklı alakalar kurmakta sorun yaşarlar.
Sorumluluk duygusu aile sistemi ortasındaki gelişmeyle başlar. Anne ve babalar davranış ve kelamları ile sorumluluk hissini tabir ederler. Aile ortasında yalnızca anne baba değil, herkes sorumluluk hissini paylaşır. şüphesiz ki çocuklara yaşları oranında sorumluluk verilmelidir. Tüm sorumluluğu kendi üzerine alan, çocuğunu sorumluluktan kurtaran anne ve babalar; kendi hayatını biçimlendirmekte zorlanan, daima oburlarının idaresinde olma muhtaçlığı hisseden bireyler yetiştirirler. Bu cins tavırlar kararında yetişmiş bireyler, hayatlarında yer alan hadiselerden da daima diğerlerini sorumlu meblağlar.