Emekle güzelleşen kalem: Lamy Safari
Birinci sahne 1980 yılında, daha üçüncü sınıftayım lakin mecnun üzere çizgi roman okumaya başlamıştım. Pazar günleri okul arkadaşlarımla buluşur hem konuşur hem takas yapardık. Büyük merak ve heyecanla yeni maceraları okumak için konuta dönerdim. daha sonra odama kapanıp okumaya dalar, yemek yemeyi bile unuturdum. Daha 10 yaşında başladığım bu macera artık Ken Parker ile birlikte çeşitli Güney Kore ve Japon mangalarıyla eskisi üzere devam ediyor. Moebius üzere beni öteki dünyalara götüren çizerlere hayranım. Kitaplığımdaki her çizgi romanda büyük bir emek olduğunu biliyorum.
İkinci sahne basın tarihinde “ansiklopedi savaşları” diye anılan devirde geçiyor. Üniversite öğrencisiydim ve Büyük Larousse için biriktirdiğim kuponlarla (1993’ün birinci aylarından itibaren) Cağaloğlu’nda Milliyet gazetesinin binası önünde yeni ciltler için kuyruktayım.
Neredeyse Cezeri Kasım Paşa Camii önüne kadar uzanan o kuyrukta bir daha merakla beklerdim. Her ansiklopedi cildi bir coşku kaynağıydı. Konuta sarfiyat unsurlara bakar, bir ay boyunca sırasıyla merak ettiklerimi okurdum. Devasa bir mecmua üzereydi Büyük Larousse ve öteki gazetelerinin verdiği ansiklopedilerden daha düzgündü. Artık bile, her şey internette olmadığı için faydalandığım epey bedelli bir kaynaktır.
Gazeteyi de okuyordum. En sevdiğim sayfa kültür sanat sayfasıydı, en sevdiğim müellifler da Hasan Pulur, His Asena ve Zeynep Oral’dı. Kadro tutmazdım lakin İslam Çupi’nin yazılarını okumayı severdim. Bir yıl daha sonra inanılmaz bir şey oldu önünde sıraya girdiğim gazetenin arşivinde işe başladım. bu biçimdece İslam Abi ile oturup sohbet etme talihine da eriştim. Bugün de her gün tıpkı merakla gazete okumaya devam ediyorum. Artık daha yeterli biliyorum, her düzgün gazetede büyük bir emek var.
Üçüncü sahne Ağustos 2012’de, Cihangir’de bir kafenin üst katındayız. Memleketteki birinci kalem toplantısını artık ülkemizin en eski telif ajansını yöneten arkadaşımla gerçekleştiriyorum. Yalnızca iki bireyiz, arkadaşıma dolmakalemleri anlatıyorum. Elimde sarı renkli bir Lamy Safari bir de siyah Pilot 78G var. Arkadaşımın gözü ise Safari’de. çabucak sonrasında meraklı olduğunu bildiğim öbür arkadaşları da davet edince yalnızca birkaç haftada sayımız evvel altıya çıkıyor, daha sonra kafenin üst katını kapatacak kadar çoğalıyoruz. Birtakım arkadaşlarım yalnızca meraktan gelirdi, hiç dolmakalem kullanmayanlar vardı, hatta yazı yazmayı hiç sevmeyenler de vardı. O devir sevdiklerime birer Safari armağan ederdim. yıllar daha sonra o yazı yazmayı sevmeyen arkadaşlarımın, kendi kişiliklerine ve zevklerine uygun yeni kalemler taşıdıklarını daha da kıymetlisi yazı yazmayı sevdiklerini gördüm.
Ellerinde kalemlerin izi vardı, ateşi almışlar ve büyütmüşlerdi.
Safari modeli fazlaca farklı bir kalemdir, hoş bir başlangıç için sıçrama tahtası üzeredir. Her Safari kendine has dizaynıyla uzaktan tanınır, renkleri çarpıcıdır. Çizgi romanları andıran keskin çizgileri vardır. Modüler yapısıyla modüllere ayrılabilir, ucu kolay kolay çıkar, kolaylıkla temizlenir.
Birinci Lamy Safari, 1980’de Frankfurt Fuarı’nda tanıtıldı. Lakin tasarım evresi 1975’te başlamıştı. Tüketici psikolojisi uzmanı Prof. Dr. Bernt Spiegel, Lamy firmasına danışmanlık yapıyordu. Artık 95 yaşında olan Spiegel, firmaya gençlere yönelik bir kalem yapılmasını önerdi. Çocuklar kullandıkları kalemi severlerse ömür uzunluğu tıpkı markaya sadık kalacaklardı. Bunun üzerine bağımsız dizayncı Wolfgang Fabian ile görüşüldü. Fabian da istendiği üzere 10-15 yaştaki çocuklar için ele rahat oturan ve yazarken parmakların kaymayacağı bir kalem tasarladı. (Wolfgang Fabian sonrasındasında Lamy için Safari’den ilham alan lakin daha kaliteli materyal kullanılan harika AL-star ile bir arada logo, swift ve tipo modellerinin dizaynlarını da yaptı.)
Çelik uçlu Safari’ler uygun fiyatlıydı, ergonomikti, sağlamdı ve uç değişimini çocuklar bile yapabiliyordu. Lakin başlangıçta kimsenin ilgisini çekmedi. halbuki Lamy sabırlı bir firmaydı, tenkitlere ve satış grafiğinin düşük bulunmasına hiç aldırmadı, üretime devam etti. Safari iki yıl daha sonra gençler içinde tanınan oldu. Akabinde vizyon sahibi büyükler de ilgi gösterdi.
Macera tutkusuna gönderme yapan zeytin yeşili Savanna Green erkekler için, kiremit rengi Terracotta da kızlar için üretilmişti. Her yıl yeni bir renkle çıkan Safari tasarımı her vakit taze kaldı. Bu yıl ise birinci çıkan renklere sahip modeller bir daha üretildi ve kimi meraklılar 40 yıl daha sonra lise yıllarını hatırladı. Ben de 2013’te çıkan sarı renkli Safari’yi saklıyorum, üzerinde emek var.
NOMOS: PAK, SAKİN VE GÜÇLÜ
Saatlerinde sistem dahil bütün kesimleri kendi üreten Nomos yeni klasiklere hayat veriyor Gücünü, Bauhaus okulunun mirası fonksiyonel yaklaşımdan alan, sanat ile zanaatı ustalıkla bir ortaya getiren Nomos, saatçilikte epeyce genç sayılacak yaşına karşın (1990) kısa vakitte yüzyıllık firmaların yapamadığını yaptı ve dünya çapında tanındı. Bununla yetinmeyip her saate gösterilen büyük itina yardımıyla kolay kolay bir şeyi beğenmeyen Phillipe Dufour üzere büyük ustaların da hayranlığını kazandı. Nomos bu yıl Saksonya saatçiliğinin 175. yılını kutlamak için her biri 175 adetle limitli siyah, lacivert ve zeytin yeşili üç yeni Club otomatik saat duyurdu. Benim gönlüm ise renkleriyle hayat gücü veren Club Campus modellerinde.
Haftanın mürekkebi:
Graf von Faber-Castell Stone Grey Gri renkli mürekkep sevenler için bulunmaz bir nimet. Graf von Faber-Castell üst seviye yazı eserleri için özelleşmiş bir marka. Taş grisi renk, kurşunkalemin kâğıt üstündeki o eşsiz grafit rengini andırıyor. Cam şişe de hayli kaliteli, ağır ve şık.
Birinci sahne 1980 yılında, daha üçüncü sınıftayım lakin mecnun üzere çizgi roman okumaya başlamıştım. Pazar günleri okul arkadaşlarımla buluşur hem konuşur hem takas yapardık. Büyük merak ve heyecanla yeni maceraları okumak için konuta dönerdim. daha sonra odama kapanıp okumaya dalar, yemek yemeyi bile unuturdum. Daha 10 yaşında başladığım bu macera artık Ken Parker ile birlikte çeşitli Güney Kore ve Japon mangalarıyla eskisi üzere devam ediyor. Moebius üzere beni öteki dünyalara götüren çizerlere hayranım. Kitaplığımdaki her çizgi romanda büyük bir emek olduğunu biliyorum.
İkinci sahne basın tarihinde “ansiklopedi savaşları” diye anılan devirde geçiyor. Üniversite öğrencisiydim ve Büyük Larousse için biriktirdiğim kuponlarla (1993’ün birinci aylarından itibaren) Cağaloğlu’nda Milliyet gazetesinin binası önünde yeni ciltler için kuyruktayım.
Neredeyse Cezeri Kasım Paşa Camii önüne kadar uzanan o kuyrukta bir daha merakla beklerdim. Her ansiklopedi cildi bir coşku kaynağıydı. Konuta sarfiyat unsurlara bakar, bir ay boyunca sırasıyla merak ettiklerimi okurdum. Devasa bir mecmua üzereydi Büyük Larousse ve öteki gazetelerinin verdiği ansiklopedilerden daha düzgündü. Artık bile, her şey internette olmadığı için faydalandığım epey bedelli bir kaynaktır.
Gazeteyi de okuyordum. En sevdiğim sayfa kültür sanat sayfasıydı, en sevdiğim müellifler da Hasan Pulur, His Asena ve Zeynep Oral’dı. Kadro tutmazdım lakin İslam Çupi’nin yazılarını okumayı severdim. Bir yıl daha sonra inanılmaz bir şey oldu önünde sıraya girdiğim gazetenin arşivinde işe başladım. bu biçimdece İslam Abi ile oturup sohbet etme talihine da eriştim. Bugün de her gün tıpkı merakla gazete okumaya devam ediyorum. Artık daha yeterli biliyorum, her düzgün gazetede büyük bir emek var.
Üçüncü sahne Ağustos 2012’de, Cihangir’de bir kafenin üst katındayız. Memleketteki birinci kalem toplantısını artık ülkemizin en eski telif ajansını yöneten arkadaşımla gerçekleştiriyorum. Yalnızca iki bireyiz, arkadaşıma dolmakalemleri anlatıyorum. Elimde sarı renkli bir Lamy Safari bir de siyah Pilot 78G var. Arkadaşımın gözü ise Safari’de. çabucak sonrasında meraklı olduğunu bildiğim öbür arkadaşları da davet edince yalnızca birkaç haftada sayımız evvel altıya çıkıyor, daha sonra kafenin üst katını kapatacak kadar çoğalıyoruz. Birtakım arkadaşlarım yalnızca meraktan gelirdi, hiç dolmakalem kullanmayanlar vardı, hatta yazı yazmayı hiç sevmeyenler de vardı. O devir sevdiklerime birer Safari armağan ederdim. yıllar daha sonra o yazı yazmayı sevmeyen arkadaşlarımın, kendi kişiliklerine ve zevklerine uygun yeni kalemler taşıdıklarını daha da kıymetlisi yazı yazmayı sevdiklerini gördüm.
Ellerinde kalemlerin izi vardı, ateşi almışlar ve büyütmüşlerdi.
Safari modeli fazlaca farklı bir kalemdir, hoş bir başlangıç için sıçrama tahtası üzeredir. Her Safari kendine has dizaynıyla uzaktan tanınır, renkleri çarpıcıdır. Çizgi romanları andıran keskin çizgileri vardır. Modüler yapısıyla modüllere ayrılabilir, ucu kolay kolay çıkar, kolaylıkla temizlenir.
Birinci Lamy Safari, 1980’de Frankfurt Fuarı’nda tanıtıldı. Lakin tasarım evresi 1975’te başlamıştı. Tüketici psikolojisi uzmanı Prof. Dr. Bernt Spiegel, Lamy firmasına danışmanlık yapıyordu. Artık 95 yaşında olan Spiegel, firmaya gençlere yönelik bir kalem yapılmasını önerdi. Çocuklar kullandıkları kalemi severlerse ömür uzunluğu tıpkı markaya sadık kalacaklardı. Bunun üzerine bağımsız dizayncı Wolfgang Fabian ile görüşüldü. Fabian da istendiği üzere 10-15 yaştaki çocuklar için ele rahat oturan ve yazarken parmakların kaymayacağı bir kalem tasarladı. (Wolfgang Fabian sonrasındasında Lamy için Safari’den ilham alan lakin daha kaliteli materyal kullanılan harika AL-star ile bir arada logo, swift ve tipo modellerinin dizaynlarını da yaptı.)
Çelik uçlu Safari’ler uygun fiyatlıydı, ergonomikti, sağlamdı ve uç değişimini çocuklar bile yapabiliyordu. Lakin başlangıçta kimsenin ilgisini çekmedi. halbuki Lamy sabırlı bir firmaydı, tenkitlere ve satış grafiğinin düşük bulunmasına hiç aldırmadı, üretime devam etti. Safari iki yıl daha sonra gençler içinde tanınan oldu. Akabinde vizyon sahibi büyükler de ilgi gösterdi.
Macera tutkusuna gönderme yapan zeytin yeşili Savanna Green erkekler için, kiremit rengi Terracotta da kızlar için üretilmişti. Her yıl yeni bir renkle çıkan Safari tasarımı her vakit taze kaldı. Bu yıl ise birinci çıkan renklere sahip modeller bir daha üretildi ve kimi meraklılar 40 yıl daha sonra lise yıllarını hatırladı. Ben de 2013’te çıkan sarı renkli Safari’yi saklıyorum, üzerinde emek var.
NOMOS: PAK, SAKİN VE GÜÇLÜ
Saatlerinde sistem dahil bütün kesimleri kendi üreten Nomos yeni klasiklere hayat veriyor Gücünü, Bauhaus okulunun mirası fonksiyonel yaklaşımdan alan, sanat ile zanaatı ustalıkla bir ortaya getiren Nomos, saatçilikte epeyce genç sayılacak yaşına karşın (1990) kısa vakitte yüzyıllık firmaların yapamadığını yaptı ve dünya çapında tanındı. Bununla yetinmeyip her saate gösterilen büyük itina yardımıyla kolay kolay bir şeyi beğenmeyen Phillipe Dufour üzere büyük ustaların da hayranlığını kazandı. Nomos bu yıl Saksonya saatçiliğinin 175. yılını kutlamak için her biri 175 adetle limitli siyah, lacivert ve zeytin yeşili üç yeni Club otomatik saat duyurdu. Benim gönlüm ise renkleriyle hayat gücü veren Club Campus modellerinde.
Haftanın mürekkebi:
Graf von Faber-Castell Stone Grey Gri renkli mürekkep sevenler için bulunmaz bir nimet. Graf von Faber-Castell üst seviye yazı eserleri için özelleşmiş bir marka. Taş grisi renk, kurşunkalemin kâğıt üstündeki o eşsiz grafit rengini andırıyor. Cam şişe de hayli kaliteli, ağır ve şık.