‘İşsizlik gençleri hiçliğe sürüklüyor’
ÇİĞDEM YILMAZ İstanbul – Türkiye’de işsizlik sorunu en çok yeni mezun gençleri etkiliyor. İş bulamayan gençler, vakit içinde meskene hapsoluyor. Ekonomik olarak ailelerine bağlı, toplumsal hayattan uzak gençler, neredeyse vakit içinderının tamamını konutta geçiriyor.
Çocuk ve genç psikiyatristi Doç. Dr. Veysi Çeri, üretmenin de temel bir insan gereksinimi olduğuna dikkati çekerek konut gençlerinin yaşadığı ruhsal zorlukları şöyleki anlatıyor:
‘Üretmemek sorun’
“Her insan, sevme, sevilme ve toplum tarafınca kabul görmenin yanında bir şeyler üretme ve topluma bir biçimde katkıda bulunma muhtaçlığı hisseder. 25-30’lu yaşlardan 60 yaşına kadarki devri üretkenlik ya da sakinlik çağı olarak tanımlanır. bu vakitte bir şeyler üretmek ya da üretmemek kişinin ruhsal ve zihinsel hayatının en temel sorunu durumuna gelir. Burada gençlerimizin bu gereksinimlerini karşılamak üzere düzenlemelerde bulunmak lazım. Aksi takdirde üretimin bel kemiği olacak bireyleri derin bir hiçlik, işe yaramazlık ve durağanlık hissiyle baş başa bırakma riski taşırız.
Derin ruhsal baskı
Bugün bu derin ezayı çeken, içlerinden gelen üretim isteğini doyuramadığı üzere konutta de beklediği anlayış ve özgürlük ortamını yakalayamayan nitelikli işsiz ordusu ile karşı karşıyayız. bu vakitte işsiz olmak, hele de üniversite mezunu ve bir süre aileden uzaktan hayatışsanız epeyce önemli bir gerilim kaynağı. Gençlerin hayli ağır ve derin günlük zahmetlerle kendini gerçekleştirmeyle ilgili iç muhasebeler yaşadığını görüyoruz. Üniversite mezunlarının bu açıdan özel bir pozisyonda olduğunu düşünüyorum. Bir yandan gelişimsel açıdan derin ruhsal iç baskı ile karşı karşıya kalırken, öbür yandan en temel muhtaçlıkları için bile ebeveynlerine bağımlı olmanın getirdiği bağımlılık ve yük olma kanısıyla baş etmeye çalışan bu gençlerin günleri sıradan güç geçiyor.
Depresyon ve anksiyete
Aile ile toplumun olumsuz telaffuzları ve baskısı bu ergenlerde ağır gerilim cevabının gelişmenine niye oluyor. Ekonomik özgürlüklerinin olmaması niçiniyle de hobilere yahut kendilerini düzgün hissettirecek sanatsal ve toplumsal etkinliklere katılamamaları ergenlerde, depresyon ve anksiyete üzere ruhsal rahatsızlıkların gelişmesine yol açabiliyor. Depresyonun gelişimi ise durumu daha da ortasından çıkılmaz bir hale getirmekte, gençlerin kendine olan inancı azalırken, güç ve motivasyon kaybı ile ellerine geçen kimi fırsatları bile kullanamayabiliyorlar. Bunu toplumsal açıdan giderek daha soyutlanma ve içe kapanma ile ümitsizlik, çaresizlik ve karamsarlık hislerinin de tabloya eklenmesi izleyebilmektedir. bu biçimdelikle gençlerimiz tahminen de en üretken ve inovatif olacakları periyodu derin bir varoluşsal krizle gayret ederek geçirmekteler. Başka taraftan liyakat temelli objektif atanma uygulamalarının zayıf olması da gençleri daha da ümitsizliğe sürükleyebiliyor ve hiç bir şeyin düzelmeyeceğini yanlış kanısına kapılmalarına yol açabiliyor.”
‘Gençler çıkış yolu arıyor’
Psikolog Alanur Özalp de meskene kapanan gençleri iki kümeye ayırarak birinci kümedeki; çalışmayan, okula devam etmeyen ve meskende oturan gençlerle ilgili şunları aktardı: “Ellerinde diploma olmadığı için bu küme kendileri ile ilgili biraz daha fazla düşünce yaşıyor. Önlerinde parlak bir gelecek yok. İleride de olacak üzere bakamıyorlar. ötürüsıyla çıkış noktaları çalışabilmek, iş bulabilmek. Ancak iş bulma bahtları az olduğu için mutsuzlar. Kendilerine bir çıkış yolu arıyorlar. Devletin, bu gençlere bir eğitim modeli oluşturması, online eğitim ile meslek sahibi olabilecekleri bir alana yönlendirmesi lazım. Kendilerine olan itimatlarının güçlendirilmesi gerekiyor. İkinci grubta ise, üniversiteyi bitiren, okumaya devam eden yahut pandemi niçiniyle etkilenen gençler var. Bu küme başkasına oranla biraz daha şanslı. Eğitimleri niçiniyle yurt dışına gitmeyi, iş bulmayı düşünüyorlar. Bu gençlerin de işe, çalışmaya gereksinimleri var. Zira okudukları, öğrendikleri ayrıntıları uygulamaya dökmek istiyorlar.”
Alıntıdır.
ÇİĞDEM YILMAZ İstanbul – Türkiye’de işsizlik sorunu en çok yeni mezun gençleri etkiliyor. İş bulamayan gençler, vakit içinde meskene hapsoluyor. Ekonomik olarak ailelerine bağlı, toplumsal hayattan uzak gençler, neredeyse vakit içinderının tamamını konutta geçiriyor.
Çocuk ve genç psikiyatristi Doç. Dr. Veysi Çeri, üretmenin de temel bir insan gereksinimi olduğuna dikkati çekerek konut gençlerinin yaşadığı ruhsal zorlukları şöyleki anlatıyor:
‘Üretmemek sorun’
“Her insan, sevme, sevilme ve toplum tarafınca kabul görmenin yanında bir şeyler üretme ve topluma bir biçimde katkıda bulunma muhtaçlığı hisseder. 25-30’lu yaşlardan 60 yaşına kadarki devri üretkenlik ya da sakinlik çağı olarak tanımlanır. bu vakitte bir şeyler üretmek ya da üretmemek kişinin ruhsal ve zihinsel hayatının en temel sorunu durumuna gelir. Burada gençlerimizin bu gereksinimlerini karşılamak üzere düzenlemelerde bulunmak lazım. Aksi takdirde üretimin bel kemiği olacak bireyleri derin bir hiçlik, işe yaramazlık ve durağanlık hissiyle baş başa bırakma riski taşırız.
Derin ruhsal baskı
Bugün bu derin ezayı çeken, içlerinden gelen üretim isteğini doyuramadığı üzere konutta de beklediği anlayış ve özgürlük ortamını yakalayamayan nitelikli işsiz ordusu ile karşı karşıyayız. bu vakitte işsiz olmak, hele de üniversite mezunu ve bir süre aileden uzaktan hayatışsanız epeyce önemli bir gerilim kaynağı. Gençlerin hayli ağır ve derin günlük zahmetlerle kendini gerçekleştirmeyle ilgili iç muhasebeler yaşadığını görüyoruz. Üniversite mezunlarının bu açıdan özel bir pozisyonda olduğunu düşünüyorum. Bir yandan gelişimsel açıdan derin ruhsal iç baskı ile karşı karşıya kalırken, öbür yandan en temel muhtaçlıkları için bile ebeveynlerine bağımlı olmanın getirdiği bağımlılık ve yük olma kanısıyla baş etmeye çalışan bu gençlerin günleri sıradan güç geçiyor.
Depresyon ve anksiyete
Aile ile toplumun olumsuz telaffuzları ve baskısı bu ergenlerde ağır gerilim cevabının gelişmenine niye oluyor. Ekonomik özgürlüklerinin olmaması niçiniyle de hobilere yahut kendilerini düzgün hissettirecek sanatsal ve toplumsal etkinliklere katılamamaları ergenlerde, depresyon ve anksiyete üzere ruhsal rahatsızlıkların gelişmesine yol açabiliyor. Depresyonun gelişimi ise durumu daha da ortasından çıkılmaz bir hale getirmekte, gençlerin kendine olan inancı azalırken, güç ve motivasyon kaybı ile ellerine geçen kimi fırsatları bile kullanamayabiliyorlar. Bunu toplumsal açıdan giderek daha soyutlanma ve içe kapanma ile ümitsizlik, çaresizlik ve karamsarlık hislerinin de tabloya eklenmesi izleyebilmektedir. bu biçimdelikle gençlerimiz tahminen de en üretken ve inovatif olacakları periyodu derin bir varoluşsal krizle gayret ederek geçirmekteler. Başka taraftan liyakat temelli objektif atanma uygulamalarının zayıf olması da gençleri daha da ümitsizliğe sürükleyebiliyor ve hiç bir şeyin düzelmeyeceğini yanlış kanısına kapılmalarına yol açabiliyor.”
‘Gençler çıkış yolu arıyor’
Psikolog Alanur Özalp de meskene kapanan gençleri iki kümeye ayırarak birinci kümedeki; çalışmayan, okula devam etmeyen ve meskende oturan gençlerle ilgili şunları aktardı: “Ellerinde diploma olmadığı için bu küme kendileri ile ilgili biraz daha fazla düşünce yaşıyor. Önlerinde parlak bir gelecek yok. İleride de olacak üzere bakamıyorlar. ötürüsıyla çıkış noktaları çalışabilmek, iş bulabilmek. Ancak iş bulma bahtları az olduğu için mutsuzlar. Kendilerine bir çıkış yolu arıyorlar. Devletin, bu gençlere bir eğitim modeli oluşturması, online eğitim ile meslek sahibi olabilecekleri bir alana yönlendirmesi lazım. Kendilerine olan itimatlarının güçlendirilmesi gerekiyor. İkinci grubta ise, üniversiteyi bitiren, okumaya devam eden yahut pandemi niçiniyle etkilenen gençler var. Bu küme başkasına oranla biraz daha şanslı. Eğitimleri niçiniyle yurt dışına gitmeyi, iş bulmayı düşünüyorlar. Bu gençlerin de işe, çalışmaya gereksinimleri var. Zira okudukları, öğrendikleri ayrıntıları uygulamaya dökmek istiyorlar.”
Alıntıdır.