‘Şiddet toplumun bir parçası’
Çiğdem Yılmaz – “Şiddete Kayıtsız Kalmayın” diyen ünlü isimler, sokakta, meskende, okulda, iş yerinde yani hayatın her alanında şiddete sessiz kalmayacaklarını söylemiş oldu. O isimlerden biri de ünlü haber spikeri Deniz Bayramoğlu oldu. “Şiddet, ömrün her alanında ve her cinsiyle ruhsal ve sembolik şiddet de dahil reddedilmesi, mahkûm edilmesi gereken bir olgu olması gerekirken, maalesef onay ve kabul görüyor. Daha açık söylemek gerekirse şiddet ortasında yaşadığımız toplumun bir parçası” diyen Bayramoğlu Milliyet’in sorularını yanıtladı.
‘Korku kültürü hakim’
Türkiye’de bayanlara ve kız çocuklarına yönelik şiddeti nasıl yorumluyorsunuz?
Beşere dair hiç bir kavramı tek boyutlu ele alamadığımız üzere hiç bir sorunu de tek boyutlu ele alamayız. ötürüsıyla bayana ve çocuğa yönelik şiddet problemini da anlayabilmek için epeyce boyutlu bakmak gerekir. Kısa bir liste yaparsak inanç, gelenek, toplumsal kurumların gelişmişliği ve derinliği, ekonomik yapı, siyasi iklim, hâkim bağlantı kanallarının lisanı üzere boyutların birinci bakılması gerekenler olduğunu düşünüyorum. Bunlar başka ayrı olduğu kadar birbirleri ile ilgileri çerçevesinde de ele alınmak zorunda. Bunların akabinde şunu da söylemek lazım. Maalesef saydığımız tüm bu boyutlar açısından bayanların ve çocukların bilhassa de kız çocuklarının çok dezavantajlı durumda olduğunu görüyoruz. Haydi biraz daha insaflı davranalım toplumun tamamı açısından değilse bile bir daha de can yakıcı bir kısmı için bu maalesef hakikat. sonuçlarını bayanlar çabucak her gün görüyor esasen. Toplumsal sistemi bayanın toplumdaki pozisyonundan bağımsız tahminen tıpkı kaynaklardan beslenen lakin mutlaka bayanların yaşadığı sorunu bir hayatta kalma sorunu haline getiren bir öbür toplumsal sorunumuz de ‘şiddet’ ile ilgimizin epey bozuk bir bağlantı olması. Şiddet ömrün her alanında ve her tipiyle ruhsal ve sembolik şiddet de dahil reddedilmesi, mahkûm edilmesi gereken bir olgu olması gerekirken maalesef onay ve kabul görüyor. Şiddet ortasında yaşadığımız toplumun bir modülü. Bunun da niçinleri çeşitli fakat burada merhum Doğan Cüceloğlu’nun toplumsal kültürler tasnifini hatırlatmak isterim. İki tıp toplumsal kültür vardır. Kontrol odaklı dehşet kültürü ve gelişim odaklı bedeller kültür. elbette hiç bir toplum büsbütün bu iki kültür alanından birinin ortasında yer almaz. Ortada bir yerde ancak birine daha yakın bir pozisyonda durur. Bizim ortasında yaşadığımız toplum maalesef kontrol odaklı dehşet kültürüne daha yakın. Bunun doğal bir kararı olarak da şiddet toplumda onay ve kabul görüyor. Sokaktan konutlara, gelenekten kanunlara kadar her yerde kabul görüyor. Daha dün genç bir bayana saldıran adam kontrollü özgürlükten yararlanarak dışarı çıktı. halbuki vücut bütünlüğüne yönelik her kastın en ağır biçimde cezalandırılması lazım. Bana kalırsa sonuç olarak bu iki durum, yani bayanın toplumdaki ikinci sınıf pozisyonu ile şiddetin onay gördüğü toplum yapısı, bir ortaya gelince ortaya bugünkü felaket durum çıkıyor. Bu sorunun çözülebilmesi için de epey katmanlı bir hareket planı gerek. Şiddetin pratik olarak önlenmesini sağlayacak güvenlik düzeneklerinden masallardaki cinsiyetçi ögelerin temizlenmesine kadar uzanan hayli lakin fazlaca geniş bir yelpazeden bahsediyorum.
Yasal olarak ne yapmanız gerektiğini biliyor musunuz? Türkiye’de bayanlara ve kız çocuklarına yönelik şiddetin azalması için neler yapılmalı,
ne üzere tedbirler alınmalı?
Yasal olarak da insan olarak da ne yapmam gerektiğini biliyorum da… Evvelce ferdî müdahalelerim vardı artık pek yok. Bugün bu biçimde bir sıkıntıya ferdî olarak müdahale etmekten açıkçası çekinirim. Hatta imtina ederim. Niçin derseniz aslında sebebi ortada. Şiddet o kadar yaygın ki bir bayana yardım etmek isterken hayatını kaybeden ya da katil olan epeyce sayıda insan var. Onlardan biri olmak istemem. Özel olarak bayanlara yönelik şiddet ile ilgilenen bir kolluk kuvvetinin kurulmalı, geri kalan tüm kolluk kuvvetleri bu cins olaylarla ilgili eğitimden geçirilmeli. Ayrıyeten İstanbul Sözleşmesi’ne dönülmekle kalmayıp bayanlara ve çocuklara karşı işlenen kabahatlerle ilgili cezaların artırılması gerekiyor. Kanunları uygulayanların da bayana ve çocuğa yönelik şiddet hatalarında düzgün hal indirimi üzere tutuksuz yargılanma üzere ‘Şiddeti yüreklendiren’ uygulamalardan hemen vaz geçmesi gerekli. Ve bunlar çabucak olmalı.
‘Müdahale ettim, polis çağırdığım da oldu’
Siz rastgele bir yerde bir bayana ya da kız çocuğuna yönelik şiddet hareketiyle karşılaştınız mı?
Maalesef evet karşılaştım. Üstelik bir defa değil biroldukca kez.
*Karşılaştıysanız neler yaptınız? Müdahale ettiniz mi ya da polisi aramak üzere diğer tahliller mi ürettiniz? Ya da bu biçimde bir durumla karşı karşıya kalsanız ne yaparsınız?normal olarak bir biçimde müdahale ettim. Güç durumda olduğunu düşündüğüm hatta gördüğüm bir hanımın ‘Sen ne karışıyorsun, bu bizim aramızda’ kelamını de duydum, teşekkür edeni de. Polis çağırmak zorunda kaldığım olaylar da oldu.
Çiğdem Yılmaz – “Şiddete Kayıtsız Kalmayın” diyen ünlü isimler, sokakta, meskende, okulda, iş yerinde yani hayatın her alanında şiddete sessiz kalmayacaklarını söylemiş oldu. O isimlerden biri de ünlü haber spikeri Deniz Bayramoğlu oldu. “Şiddet, ömrün her alanında ve her cinsiyle ruhsal ve sembolik şiddet de dahil reddedilmesi, mahkûm edilmesi gereken bir olgu olması gerekirken, maalesef onay ve kabul görüyor. Daha açık söylemek gerekirse şiddet ortasında yaşadığımız toplumun bir parçası” diyen Bayramoğlu Milliyet’in sorularını yanıtladı.
‘Korku kültürü hakim’
Türkiye’de bayanlara ve kız çocuklarına yönelik şiddeti nasıl yorumluyorsunuz?
Beşere dair hiç bir kavramı tek boyutlu ele alamadığımız üzere hiç bir sorunu de tek boyutlu ele alamayız. ötürüsıyla bayana ve çocuğa yönelik şiddet problemini da anlayabilmek için epeyce boyutlu bakmak gerekir. Kısa bir liste yaparsak inanç, gelenek, toplumsal kurumların gelişmişliği ve derinliği, ekonomik yapı, siyasi iklim, hâkim bağlantı kanallarının lisanı üzere boyutların birinci bakılması gerekenler olduğunu düşünüyorum. Bunlar başka ayrı olduğu kadar birbirleri ile ilgileri çerçevesinde de ele alınmak zorunda. Bunların akabinde şunu da söylemek lazım. Maalesef saydığımız tüm bu boyutlar açısından bayanların ve çocukların bilhassa de kız çocuklarının çok dezavantajlı durumda olduğunu görüyoruz. Haydi biraz daha insaflı davranalım toplumun tamamı açısından değilse bile bir daha de can yakıcı bir kısmı için bu maalesef hakikat. sonuçlarını bayanlar çabucak her gün görüyor esasen. Toplumsal sistemi bayanın toplumdaki pozisyonundan bağımsız tahminen tıpkı kaynaklardan beslenen lakin mutlaka bayanların yaşadığı sorunu bir hayatta kalma sorunu haline getiren bir öbür toplumsal sorunumuz de ‘şiddet’ ile ilgimizin epey bozuk bir bağlantı olması. Şiddet ömrün her alanında ve her tipiyle ruhsal ve sembolik şiddet de dahil reddedilmesi, mahkûm edilmesi gereken bir olgu olması gerekirken maalesef onay ve kabul görüyor. Şiddet ortasında yaşadığımız toplumun bir modülü. Bunun da niçinleri çeşitli fakat burada merhum Doğan Cüceloğlu’nun toplumsal kültürler tasnifini hatırlatmak isterim. İki tıp toplumsal kültür vardır. Kontrol odaklı dehşet kültürü ve gelişim odaklı bedeller kültür. elbette hiç bir toplum büsbütün bu iki kültür alanından birinin ortasında yer almaz. Ortada bir yerde ancak birine daha yakın bir pozisyonda durur. Bizim ortasında yaşadığımız toplum maalesef kontrol odaklı dehşet kültürüne daha yakın. Bunun doğal bir kararı olarak da şiddet toplumda onay ve kabul görüyor. Sokaktan konutlara, gelenekten kanunlara kadar her yerde kabul görüyor. Daha dün genç bir bayana saldıran adam kontrollü özgürlükten yararlanarak dışarı çıktı. halbuki vücut bütünlüğüne yönelik her kastın en ağır biçimde cezalandırılması lazım. Bana kalırsa sonuç olarak bu iki durum, yani bayanın toplumdaki ikinci sınıf pozisyonu ile şiddetin onay gördüğü toplum yapısı, bir ortaya gelince ortaya bugünkü felaket durum çıkıyor. Bu sorunun çözülebilmesi için de epey katmanlı bir hareket planı gerek. Şiddetin pratik olarak önlenmesini sağlayacak güvenlik düzeneklerinden masallardaki cinsiyetçi ögelerin temizlenmesine kadar uzanan hayli lakin fazlaca geniş bir yelpazeden bahsediyorum.
Yasal olarak ne yapmanız gerektiğini biliyor musunuz? Türkiye’de bayanlara ve kız çocuklarına yönelik şiddetin azalması için neler yapılmalı,
ne üzere tedbirler alınmalı?
Yasal olarak da insan olarak da ne yapmam gerektiğini biliyorum da… Evvelce ferdî müdahalelerim vardı artık pek yok. Bugün bu biçimde bir sıkıntıya ferdî olarak müdahale etmekten açıkçası çekinirim. Hatta imtina ederim. Niçin derseniz aslında sebebi ortada. Şiddet o kadar yaygın ki bir bayana yardım etmek isterken hayatını kaybeden ya da katil olan epeyce sayıda insan var. Onlardan biri olmak istemem. Özel olarak bayanlara yönelik şiddet ile ilgilenen bir kolluk kuvvetinin kurulmalı, geri kalan tüm kolluk kuvvetleri bu cins olaylarla ilgili eğitimden geçirilmeli. Ayrıyeten İstanbul Sözleşmesi’ne dönülmekle kalmayıp bayanlara ve çocuklara karşı işlenen kabahatlerle ilgili cezaların artırılması gerekiyor. Kanunları uygulayanların da bayana ve çocuğa yönelik şiddet hatalarında düzgün hal indirimi üzere tutuksuz yargılanma üzere ‘Şiddeti yüreklendiren’ uygulamalardan hemen vaz geçmesi gerekli. Ve bunlar çabucak olmalı.
‘Müdahale ettim, polis çağırdığım da oldu’
Siz rastgele bir yerde bir bayana ya da kız çocuğuna yönelik şiddet hareketiyle karşılaştınız mı?
Maalesef evet karşılaştım. Üstelik bir defa değil biroldukca kez.
*Karşılaştıysanız neler yaptınız? Müdahale ettiniz mi ya da polisi aramak üzere diğer tahliller mi ürettiniz? Ya da bu biçimde bir durumla karşı karşıya kalsanız ne yaparsınız?normal olarak bir biçimde müdahale ettim. Güç durumda olduğunu düşündüğüm hatta gördüğüm bir hanımın ‘Sen ne karışıyorsun, bu bizim aramızda’ kelamını de duydum, teşekkür edeni de. Polis çağırmak zorunda kaldığım olaylar da oldu.