Son dakika: Alevden kaçış planı! ‘Yüzünü kapat yüzünü’
Gökhan Karakaş yaşadığı dehşet anlarını bu tabirlerle anlattı:
Kamyonete doluşan balıkçılarla bir arada alevlerin içine yöneldik. Cehennem alevleri yüzümü yalıyordu. Yürekli balıkçılarla birlikte kendimizi inançlı bir yere attık.
BALIKÇILARLA ALEV KAPANINDAN KAÇIŞ
Ören istikametinden gelirken çabucak hemen güneş batmadığı için alevlerin çıkarttığı dumanların Çökertme koyunun üstünü kapladığını görüyordum. Öylesine büyük bir duman bulutu vardı ki, birebir anda yanan binlerce ağacın uğultusunu hissettirecek kadar kuvvetliydü. Çökertme koyuna yaklaşırken bölgenin güvenliğini sağlayan emniyet güçlerinin birinci ikazlarıyla karşılaştık. Otomobilden inip köylülerle bir arada yürüdüğümüz üç kilometre boyunca attığım her adım alevlerin sıcaklığını hissettiriyordu.
TANKERLE BEKLİYORLAR
Geren mevkiine geldiğimde civar köylerde yaşayanların ormancı ve itfaiyecilere yardımcı olmak için akın ettiğine şahit oldum. Hayvanlarını emniyetli bir yere taşıyıp ailelerini akrabalarının yanına yerleştiren köylülerin tarla sulamakta kullandıkları tankerler ve traktörlerle hazır beklemeleri insanoğlunun eforunu kanıtlıyordu.
Lakin tabiatın yenileyici gücünün bir anda yıkıcı bir etmene dönüştüğünü kanıtlayan rüzgâr vardı karşımızda. çoğunlukla istikamet ve sürat değiştiren rüzgâr alevlerin kıvılcıma dönüşmesine sebep olurken, jandarma ve polisin güvenlik çemberinde gergin anlar yaşandı. Çökertme tersane koyundaki teknelerinin ve tersane materyallerinin tehlikede olduğunu söyleyen balıkçılar güvenlik bölgesini geçmek için çabalıyordu. Balıkçılar ekmek tekneleri olan tekneleri ve tersanenin yanmasıyla ömür ögelerinden olacaklarını anlatmaya çalışırken, kendilerini bereketli balık alanlarına götüren rüzgârın dinmesi için de dua ediyordu.
‘YÜZÜNÜ KAPAT YÜZÜNÜ’
Rüzgarın yüzümüze yaklaştırdığı alevlerin yarattığı tehlikeye karşın güvenlik noktasına gelen bir kamyonete doluşan balıkçılarla bir arada alevlerin içine yöneldim. 1.5 kilometrelik seyahatimizin birinci anlarından itibaren balıkçı Tufan Atıcı, “Yüzünü kapat yüzünü! Kozalak kıvılcımları sıçrar!” ikazıyla kendimi yere attım. Yalnızca iki dakika süren seyahatimiz sırasında yüzüme vuran kıvılcımlardan derin sulara dalarken kullandığım Derinlere Hürmet Dalışı bandanam ile korunarak geçirdim.
Çökertme tersane mevkine geldiğimizi işaret eden köprüyü geçerken alevlerin deniz kıyısına sıçradığını gördüğümde ise alevlerin tesirini iddia ediyordum. Kamyonet kasasından aşağı indiğimde tersane bölgesinin yangından etkilenmediğini fakat alevlerin 50 metre ilerideki kızılçam ormanından ses verdiğini gördüm. Tehlikeli süreci, ekmek teknelerini ilkel metotlarla savunacak kadar yürekli ve yiğit balıkçılarla geçirdim.
‘KURTULUŞ PLANI YAPTIM’
Bir itfaiye aracındaki üç fedakâr itfaiyeci de tersanedeki tekne ve ahşap materyalleri koruyordu. Dört gündür uyamadığını söyleyen itfaiye şefine birinci fırsatta çıkmak istediğimi söylemiş oldum. Kendi kurtuluş planımı yaptım. Gazeteye bulunduğum yerin pozisyonunu attıktan daha sonra üzerimdeki dijital aletleri inançlı bir köşeye koyduktan daha sonra denize girerek uzaklaşma planı yaptım. Orta vermeden bir kilometre kadar yüzebildiğimi hatırlayarak kaçış planımı uygulamak üzere alevlerin yaklaşmasını bekledim.
Bu sırada balıkçılara yardıma gelen Orman Genel Müdürlüğü takımlarından yardım isteyerek bölgeden uzaklaştım. İki saat ortasında alevlerin kararlı ilerleyişine karşılık balıkçıların geçim kaynaklarını tıpkı kararlılıkla ve cüretle savunma istekleri aklımda kalmıştı. Geren mevkine yeniden geldiğimde iş makinelerinin ateş çemberinin yayılmasını engellemek için yürüttüğü çalışmaları görüntülerken, bir çıkış yolu arayan 25 büyükbaş hayvan gözüme çarptı. Alevler o kadar yaklaşmıştı ki hayvanlar sıcaktan ne yapacağını şaşırmış biçimde dağılmıştı. Başlarındaki çoban yetersiz kaldığı için 2-3 polis memuru ile çayırlık
alana indik. Hayvanları süratle caddeye hakikat sürerken doğayı niye bu kadar kızdırdığımızı düşünüyordum.
Gökhan Karakaş yaşadığı dehşet anlarını bu tabirlerle anlattı:
Kamyonete doluşan balıkçılarla bir arada alevlerin içine yöneldik. Cehennem alevleri yüzümü yalıyordu. Yürekli balıkçılarla birlikte kendimizi inançlı bir yere attık.
BALIKÇILARLA ALEV KAPANINDAN KAÇIŞ
Ören istikametinden gelirken çabucak hemen güneş batmadığı için alevlerin çıkarttığı dumanların Çökertme koyunun üstünü kapladığını görüyordum. Öylesine büyük bir duman bulutu vardı ki, birebir anda yanan binlerce ağacın uğultusunu hissettirecek kadar kuvvetliydü. Çökertme koyuna yaklaşırken bölgenin güvenliğini sağlayan emniyet güçlerinin birinci ikazlarıyla karşılaştık. Otomobilden inip köylülerle bir arada yürüdüğümüz üç kilometre boyunca attığım her adım alevlerin sıcaklığını hissettiriyordu.
TANKERLE BEKLİYORLAR
Geren mevkiine geldiğimde civar köylerde yaşayanların ormancı ve itfaiyecilere yardımcı olmak için akın ettiğine şahit oldum. Hayvanlarını emniyetli bir yere taşıyıp ailelerini akrabalarının yanına yerleştiren köylülerin tarla sulamakta kullandıkları tankerler ve traktörlerle hazır beklemeleri insanoğlunun eforunu kanıtlıyordu.
Lakin tabiatın yenileyici gücünün bir anda yıkıcı bir etmene dönüştüğünü kanıtlayan rüzgâr vardı karşımızda. çoğunlukla istikamet ve sürat değiştiren rüzgâr alevlerin kıvılcıma dönüşmesine sebep olurken, jandarma ve polisin güvenlik çemberinde gergin anlar yaşandı. Çökertme tersane koyundaki teknelerinin ve tersane materyallerinin tehlikede olduğunu söyleyen balıkçılar güvenlik bölgesini geçmek için çabalıyordu. Balıkçılar ekmek tekneleri olan tekneleri ve tersanenin yanmasıyla ömür ögelerinden olacaklarını anlatmaya çalışırken, kendilerini bereketli balık alanlarına götüren rüzgârın dinmesi için de dua ediyordu.
‘YÜZÜNÜ KAPAT YÜZÜNÜ’
Rüzgarın yüzümüze yaklaştırdığı alevlerin yarattığı tehlikeye karşın güvenlik noktasına gelen bir kamyonete doluşan balıkçılarla bir arada alevlerin içine yöneldim. 1.5 kilometrelik seyahatimizin birinci anlarından itibaren balıkçı Tufan Atıcı, “Yüzünü kapat yüzünü! Kozalak kıvılcımları sıçrar!” ikazıyla kendimi yere attım. Yalnızca iki dakika süren seyahatimiz sırasında yüzüme vuran kıvılcımlardan derin sulara dalarken kullandığım Derinlere Hürmet Dalışı bandanam ile korunarak geçirdim.
Çökertme tersane mevkine geldiğimizi işaret eden köprüyü geçerken alevlerin deniz kıyısına sıçradığını gördüğümde ise alevlerin tesirini iddia ediyordum. Kamyonet kasasından aşağı indiğimde tersane bölgesinin yangından etkilenmediğini fakat alevlerin 50 metre ilerideki kızılçam ormanından ses verdiğini gördüm. Tehlikeli süreci, ekmek teknelerini ilkel metotlarla savunacak kadar yürekli ve yiğit balıkçılarla geçirdim.
‘KURTULUŞ PLANI YAPTIM’
Bir itfaiye aracındaki üç fedakâr itfaiyeci de tersanedeki tekne ve ahşap materyalleri koruyordu. Dört gündür uyamadığını söyleyen itfaiye şefine birinci fırsatta çıkmak istediğimi söylemiş oldum. Kendi kurtuluş planımı yaptım. Gazeteye bulunduğum yerin pozisyonunu attıktan daha sonra üzerimdeki dijital aletleri inançlı bir köşeye koyduktan daha sonra denize girerek uzaklaşma planı yaptım. Orta vermeden bir kilometre kadar yüzebildiğimi hatırlayarak kaçış planımı uygulamak üzere alevlerin yaklaşmasını bekledim.
Bu sırada balıkçılara yardıma gelen Orman Genel Müdürlüğü takımlarından yardım isteyerek bölgeden uzaklaştım. İki saat ortasında alevlerin kararlı ilerleyişine karşılık balıkçıların geçim kaynaklarını tıpkı kararlılıkla ve cüretle savunma istekleri aklımda kalmıştı. Geren mevkine yeniden geldiğimde iş makinelerinin ateş çemberinin yayılmasını engellemek için yürüttüğü çalışmaları görüntülerken, bir çıkış yolu arayan 25 büyükbaş hayvan gözüme çarptı. Alevler o kadar yaklaşmıştı ki hayvanlar sıcaktan ne yapacağını şaşırmış biçimde dağılmıştı. Başlarındaki çoban yetersiz kaldığı için 2-3 polis memuru ile çayırlık
alana indik. Hayvanları süratle caddeye hakikat sürerken doğayı niye bu kadar kızdırdığımızı düşünüyordum.